.
.
GREEK POETRY
-ΗΡΩΝΔΑ ΜΙΜΙΑΜΒΟΙ-Μιμιαμβος VI-Φιλιάζουσαι ἢ Ἰδιάζουσαι-Ξεμοναχιασμενες Φιλεναδες-
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Κοριττω και Μητρω,Ηρωνδα-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΗΡΩΝΔΑ ΜΙΜΙΑΜΒΟΙ-Μιμιαμβος VI-Φιλιάζουσαι ἢ Ἰδιάζουσαι-Ξεμοναχιασμενες Φιλεναδες-
[μεταφραση translation σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΙΜΙΑΜΒΟΓΡΑΦΟΥ ΗΡΩΝΔΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΜΙΜΙΑΜΒΙΚΑ-
χ.ν.κουβελης
ο Ηρώνδας[η'Ηρωΐδας][<Ηρα η'Ηρως+πατρονυμικο ωνδας][300-250 π.Χ περιπου]
ηταν μιμιαμβογραφος απο την Κω και ακμασε το πρωτο μισο του 3ου αιωνα π.Χ
στην Αλεξανδρεια της Αιγυπτου επι Πτολεμαιου του Φιλαδελφου,μια γενια νεωτερος,
του Θεοκριτου.
Ο μιμιαμβος ηταν μιξη δυο ειδων:το ενα ειδος ο μιμος ,με κυριο εκπροσωπο τον
Συρακουσιο Σωφρονιο,5ος αι. π.Χ ,απο τον οποιον εφερε τον μιμο ο Πλατων στην
Αθηνα,και το δευτερο ειδος ο ιαμβος,με εκπροσωπους τον Αρχιλοχο και τον Ιππωναξ.
Ο Ηρωνδας εγραψε τους μιμιαμβους του σε διαλογικη μορφη,σε νοθη ιωνικη διαλε-
κτο και με μετρο τον χωλιαμβο του Ιππωναξ[κουτσο μετρο,η προτελευταια συλλαβη
μακρα αντι βραχεια].
Τα θεματα των μιμιαμβων του ηταν τα 'κακοφημα'της πολης:
περι μαστρωπων,κυριων σ'ερωτικες σχεσεις με δουλους,πορνεια,
δικαστηρια,δασκαλοι,sex shops and sex and city...
Το 1891 βρεθηκε παπυρος σε ταφο με μουμια στην Αιγυπτο στη πολη Μαιγίρ,αρχαια
Μοῖραι, με 8 ολοκληρους μιμιαμβους του Ηρωνδα.
Αυτοι ειναι:
Ι. Προκυκλίς ή μαστροπός-(270-247 π.Χ.)
90 στιχοι-η γρια Γυλλις επισκεπτεται τη νεαρη Μητριχη που ο αντρας της Μανδρης
λειπει δεκα μηνες σε ταξιδι στην Αιγυπτο και προσπαθει να την πεισει για να την ρι-
ξει στην αγκαλια του αθλητη και πλουσιου Γρυλλου,αλλ'αυτη αρνηται ν'απατησει
τον αντρα της
ΙΙ. Ο πορνοβοσκός -[;]
102 στιχοι-ο πορνοβοσκος Βατταρος τραβαει σε δικαστηριο της Κω τον Θαλη γιατι
του εκλεψε απο το πορνειο του μια απ'τις κοπελες και ζημιωνεται ενω αυτος πληρω-
νει τον πορνικο φορο του,στο δικαστηριο παρουσιαζεται και η κοπελα κι οι δικαστες
χανουν τα μυαλα τους.
-ΙΙΙ. Ο διδάσκαλος-[;]
97 στιχοι-η Μητροτιμη φερνει στον δασκαλο Λαμπρισκο τον ασωτο γιο της Κοτταλο
που ξημεροβραδιαζεται στις λεσχες παιζοντας αστραγαλους για να τον συνετισει
δερνοντας τον αλυπητα
IV. Ασκληπιώ ανατεθείσαι και θυσιάζουσαι-(270 π.Χ ;)
95 στιχοι-η Κυννω και η Κοκκαλη επισκεπτονται το ιερο του Ασκληπιου στη Κω με τις
δουλες τους κρατωντας ενα κοκορα για να προσφερουν θυσια γιατι εγειαναν απο
καποια αρρωστια,κι εκει κοιταζουν αφιερωματα αλλων προσκυνητων ,εργα των γιων
του Πραξιτελη και του Απελλη,οπως 'η Αναδυομενη Αφροδιτη'του
V. Η Ζηλότυπος-[;]
85 στιχοι-η ελευθερη κυρια Βιτιννα εχει συναψει ερωτικη σχεση με τον δουλο της
Γαστρωνα που εχει συναψει ερωτικη σχεση και με την Αμφυταια,και του κανει φο-
βερη σκηνη ζηλοτυπιας και διαταζει εναν δουλο της να τον συρει στον Ερμωνα να
τον μαστιγωσει γυμνο και δεμενο,κι ακουωντας τα θερμα παρακαλια της δουλης της
Κυδιλης για την οποια τρεφει μητρικα αισθηματα τελικα αποσυρει την τιμωρια.
VI. Φιλιαζουσαι η'Ιδιαζουσαι-[;]
94 στιχοι-η Μητρω επισκεπτεται την φιλη της Κοριττω και συζητουν διαφορα:
πρωτον την κακη συμπεριφορα των δουλων,μετα η Μητρω ανοιγει το θεμα:ποιος
κατασκευασε το ομοιωμα του αντρικου οργανου,το ειδε στα χερια της Νοσσης που
της το'δωσε η Ευβουλη που της το'δωσε η Κοριττω,αυτο την κανει εξω φρενων,
τελικα κατασκευαστης του ομοιωματος ηταν ο Κερδωνας,ενας πανασχημος .
VII. Σκυτευς-[;]
192 στιχοι[με κενα]-η Μητρω με φιλες της πηγαινει στον υποδηματοποιο Κερδωνα
για ν'αγορασουν παπουτσια,εκεινος παινευει τη δουλεια του,δεν τα βρισκουν στην
τιμη,παζαρευουν,τελικα φευγουν χωρις να ψωνισουν,του λενε πως θα περασουν μια
αλλη φορα
...συνεχεια του προηγουμενου μιμιαμβου,οι γυναικες πηγαν στον σκυτεα για να
εφοδιαστουν μ'ομοιωματα μαλλον παρα με παπουτσια
VIII.Ενύπνιον-[;]
79 στιχοι[με κενα]-μαλλον ο ιδιος ο ποιητης διηγηται το ονειρο που ειδε,σ'ενα
χειμωνιατικο περιβαλλον απο βοσκους,στη γιορτη του Διονυσου σ'εναν ασκωλια-
σμο,μουσικοχορευτικο διαγωνισμο,στη γιορτη του Διονυσου,το πρωτο βραβειο θα
το παρει ο Ηρωνδας για να σκασουν οι επικριτες του.
-Απο τον μιμιαμβο 'Απονηστιζόμεναι'εχουν διασωθει μονο 13 στιχοι.
ΗΡΩΝΔΑ ΜΙΜΙΑΜΒΟΙ
Φιλιάζουσαι ἢ Ἰδιάζουσαι
ΚΟΡΙΤΤΩ
Κάθησο Μητροῖ· τῇ γυναικὶ θὲς δίφρον
ἀνασταθεῖσα· πάντα δεῖ με προστάττειν
αὐτήν, σὺ δ’ οὐδὲν ἄν, τάλαινα, ποιήσαις
αὐτὴ ἀπὸ σαυτῆς· μᾶ, λίθος τις, οὐ δούλη,
ἐν τῇ οἰκίῃ εἶς· ἀλλὰ τἄλφιτ’ ἂν μετρέω,
5
τὰ κρίμν’ ἀμιθρεῖς· κἠ τοσοῦτ’ ἀποστάξει,
τὴν ἡμέρην ὅλην σε τονθορύζουσαν
καὶ πρημονῶσαν οὐ φέρουσιν οἱ τοῖχοι.
νῦν αὐτὸν ἐκμάσσεις τε καὶ ποιεῖς λαμπρόν,
ὅτ’ ἐστὶ χρείη, λῃστρί·; θῦέ μοι ταύτῃ,
10
ἐπεί σ’ ἔγευσ’ ἂν τῶν ἐμῶν ἐγὼ χειρέων.
ΜΗΤΡΩ
φίλη Κοριττοῖ, ταὔτ’ ἐμοὶ ζυγὸν τρίβεις.
κἠγὼ ἐπιβρύχουσα ἡμέρην τε καὶ νύκτα
κύων ὑλακτέω ταῖς ἀνωνύμοις ταύταις.
ἀλλ’ οὕνεκεν προς σ’ ἦλθον –
Κο. ἐκποδὼν ἡμῖν
15
φθείρεσθε, νώβυστρα, ὦτα μοῦνον καὶ γλάσσαι
τὰ δ’ ἄλλα ἑορτή –
Μη. λίσσομαί σε, μὴ ψεύσῃ,
φίλη Κοριττοῖ, τίς ποτ’ ἦν ὅ σευ ῥάψας
τὸν κόκκινον βαυβῶνα;
Κο. κοῦ δ’ ὁρώρηκας,
Μητροῖ, σὺ κεῖνον;
Μη. Νοσσὶς εἶχεν ἠρίννης
20
τριτημέρῃ νιν· μᾶ, καλόν τι δώρημα.
Κο. Νοσσίς; κόθεν λαβοῦσα;
Μη. διαβαλεῖς, ἤν σοι
εἴπω;
Κο. μὰ τούτους τοὺς γλυκέας, φίλη Μητροῖ,
ἐκ τοῦ Κοριττοῦς στόματος οὐδεὶς μὴ ἀκούσῃ
ὅσ’ ἂν σὺ λέξῃς.
Μη. ἡ Βιτᾶτος Εὐβούλη
25
ἔδωκεν αὐτῇ καὶ εἶπε μηδέν’ αἰσθέσθαι.
Κο. γυναῖκες, αὕτη μ’ ἡ γυνή ποτ’ ἐκτρίψει.
ἐγὼ μὲν αὐτὴν λιπαρεῦσαν ᾐδέσθην
κἤδωκα, Μητροῖ, πρόσθεν ἢ αὐτὴ χρήσασθαι..
ἥδ’ ὥσπερ εὕρημ’ ἁρπάσασα δωρεῖται
30
καὶ ταῖσι μὴ δεῖ· χαιρέτω φίλη πολλὰ
ἐοῦσα τοίη, χἠτέρην τιν’ ἀνθ’ ἡμέων
φίλην ἀθρείτω· τἀμὰ Νοσσίδι χρῆσθαι –
τῇ μή, δοκέω, μέζον μὲν ἢ γυνὴ γρύξω,
λάθοιμι δ’, Ἀδρήστεια – χιλίων εὔντων
35
ἕνα οὐκ ἂν ὅστις σαπρός ἐστι προσδώσω.
Μη. μὴ δή, Κοριττοῖ, τὴν χολὴν ἐπὶ ῥινὸς
ἔχ’ εὐθύς, ἤν τι ῥῆμα μὴ σοφὸν πεύθῃ.
γυναικός ἐστι κρηγύης φέρειν πάντα.
ἐγὼ δὲ τούτων αἰτίη λαλεῦσ’ εἰμί:
40
πόλλ΄, ἀλλὰ την μευ γλάσσαν ἐκτεμεῖν δεῖται.
ἐκεῖνο δ’ οὗ σοι καὶ μάλιστ’ ἐπεμνήσθην,
τίς ἐσθ’ ὁ ῥάψας αὐτόν; εἰ φιλεῖς μ’, εἶπον.
τί μ’ ἐμβλέπεις γελῶσα; νῦν ὁρώρηκας
Μητροῦν τὸ πρῶυον; ἢ τί τἀβρά σοι ταῦτα;
45
ἐνεύχομαι, Κοριττί, μή μ’ ἐπιψεύσῃ,
ἀλλ’ εἰπὲ τὸν ῥάψαντα.
Κο. μᾶ, ἦ μοι ἐνεύχῃ;
Κέρδων ἔρραψε.
Μη. κοῖος, εἰπέ μοι, Κέρδων;
δύ’ εἰσὶ γὰρ Κέρδωνες, εἷς μὲν ὁ γλαυκός,
ὁ Μυρταλίνης τῆς Κυλαιθίδος γείτων:
50
ἀλλ’ οὗτος οὐδ’ ἂν πλῆκτρον ἐς λύρην ῥάψαι:
ὁ δ’ ἕτερος ἐγγὺς τῆς συνοικίης οἰκέων
τῆς Ἑρμοδώρου, τὴν πλατεῖαν ἐκβάντι,
ἦν μὲν κοτ’ ἦν τις, ἀλλὰ νῦν γεγήρακε:
τούτῳ Κυλαιθὶς ἡ μακαρῖτις ἐχρῆτο
55
-μνησθεῖεν αὐτῆς οἵτινες προσήκουσι.
Κο. οὐδέτερος αὐτῶν ἐστιν, ὡς λέγεις, Μητροῖ.
ἀλλ’ οὗτος οὐκ οἶδ’ ἢ Χίου τις ἢ ‘ρυθρέων
ἥκει, φαλακρός, μικκός· αὐτὸν ἐρεῖς εἶναι
Πρηξῖνον· οὐδ’ ἂν σῦκον εἰκάσαι σύκῳ
60
ἔχοις ἂν οὕτω· πλὴν ἐπὴν λαλῇ, γνώσῃ
Κέρδων ὁτεύνεκ’ ἐστὶ καὶ οὐχὶ Πρηξῖνος.
κατ’ οἰκίην δ’ ἐργάζετ’ ἐμπολέων λάθρῃ -
τοὺς γὰρ τελώνας πᾶσα νῦν θύρη φρίσσει –
ἀλλ’, ἔργ’, ὁκοῖ’ ἔστ’ ἔργα τῆς Ἀθηναίης·
65
αὐτῆς ὁρῆν τὰς χεῖρας, οὐχὶ Κέρδωνος
δόξεις· ἐγὼ μέν – δύο γὰρ ἦλθ’ ἔχων, Μητροῖ,
ἰδοῦσ’ ἁμίλλῃ τὤμματ’ ἐξεκήμυνα·
τὰ βαλλί’ οὕτως ἄνδρες οὐχὶ ποιεῦσι
-αὐταὶ γάρ ἐσμεν - ὀρθά, κοὐ μόνον τοῦτο,
70
ἀλλ’ ἡ μαλακότης ὕπνος, οἱ δ’ ἱμαντίσκοι
ἔρι’, οὐχ ἱμάντες· εὐνοέστερον σκυτέα
γυναικὶ διφῶσ’ ἄλλον οὐκ ἀνευρήσεις.
Μη. κῶς οὖν ἀφῆκας τὸν ἕτερον;
Κο. τί δ’ οὐ, Μητροῖ,
ἔπρηξα; κοίην δ’ οὐ προσήγαγον πειθοῦν
75
αὐτῷ; φιλεῦσα, τὸ φαλακρὸν καταψῶσα,
γλυκὺν πιεῖν ἐγχεῦσα, ταταλίζουσα,
τὸ σῶμα μοῦνον οὐχὶ δοῦσα χρήσασθαι.
Μη. ἀλλ’, εἴ σε καὶ τοῦτ’ ἠξίωσ’, ἔδει δοῦναι.
Κο. ἔδει γάρ, ἀλλὰ καιρὸν οὐ πρέποντ’ εἶναι·
80
ἤληθεν ἡ Βιτᾶτος ἐν μέσῳ δούλη·
αὕτη γὰρ ἡμέων ἡμέρην τε καὶ νύκτα
τρίβουσα τὸν ὄνον σκωρίην πεοίηκεν,
ὅκως τὸν ωὑτῆς μὴ τετρωβόλου κόψῃ.
Μη. κῶς δ’ οὗτος εὗρε πρός σε τὴν ὁδὸν ταύτην;
85
φίλη Κοριττοῖ, μηδὲ τοῦτό με ψεύσῃ.
Κο. ἔπεμψεν αὐτὸν Ἀρτεμῖς ἡ Κανδᾶτος
τοῦ βυρσοδέψεω τὴν στέγην σημήνασα.
Μη. αἰεὶ μὲν Ἀρτεμῖς τι καινὸν εὑρίσκει,
πρόσω πιεῦσα τὴν προυκυλίην θάμνην.
90
ἀλλ’ οὖν γ’ ὅτ’ οὐχὶ τοὺς δύ’ εἶχες ἐκλῦσαι,
ἔδει πυθέσθαι τὸν ἕτερον τίς ἡ ἐκδοῦσα.
Κο. ἐλιπάρεον, ὁ δ’ ὤμνυεν οὐκ ἂν εἰπεῖν μοι·
ταύτῃ γὰρ καὶ ἠγάπησεν, Μητροῖ, - x
Μη. λέγεις ὁδόν μοι νῦν πρὸς Ἀρτεμῖν εἶναι,
95
ὅκως ὁ Κέρδων ὅστις ἐστὶν εἰδήσω.
ὑγίαινέ μοι, Κοριττί· λαιμάττει, χὤρη
ἡμῖν ἀφέρπειν ἐστί.
Κο. τὴν θύρην κλεῖσον,
αὕτη σύ, νεοσσοπῶλι, κἀξαμίθρησαι,
αἱ ἀλεκτορίδες εἰσόαι εἰσί, τῶν τε αἰρέων
100
αὐτῇσι ῥῖψον. οὐ γὰρ ἀλλὰ πορθεῦσι
ὠρνιθοκλέπται, κἢν τρέφῃ τις ἐν κόλπῳ.
ΗΡΩΝΔΑ ΜΙΜΙΑΜΒΟΙ-Μιμιαμβος VI-Φιλιάζουσαι ἢ Ἰδιάζουσαι-Ξεμοναχιασμενες Φιλεναδες-
[μεταφραση translation -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΩΣ
[η Κοριττω και η Μητρω συζητουν για την κακη συμπεριφορα των δουλων]
μετα
Μητρω:σε θερμοπαρακαλω,Κοριττω μου,μη μου κρυψεις,
ποιος σου'ραψε αυτο το κοκκινο πραμα;
Κοριττω:και που το'δες,Μητρουλα,αυτο;
Μητρω:η Νοσσις της Ηριννας το'χε πριν τρεις μερες,
μα,πολυ ωραιο δωρο
Κοριττω:η Νοσσις; κι απ'που το πηρε;
Μητρω:θα με βγαλεις στη φορα,αν σου πω;
Κοριττω:μα τα γλυκα σου ματια,Μητρουλα μου,απ'το στομα της Κοριττως
κανενας δεν θ'ακουσει οσα της πεις
Μητρω:του Βιτατου η γυναικα η Ευβουλη της το'δωκε και της ειπε
κανενας να μην το παρει ματι
Κοριττω:καριολες γυναικες,αυτη η γυναικα καποτε θα με καταστρεψει,
επεμενε κι εγω της το'δωκα να το'φχαριστηθει,Μητρω,προτου η ιδια εγω
του κανω χρηση,κι αυτη αρπαζοντας το το δωριζει σ'οποιες δεν πρεπει,
τετοια φιλεναδα να την χεσω,αλλη απο μενα φιλεναδα να μαζεψει,τα
δικα μου στη Νοσσιδα να δινει,και τι δεν εχω να της συρω,συγχωρα με,
Αδραστεια,και χιλια τετοια να'χω ενα δεν θα της δωκω ακομα και χαλια
να'ναι
Μητρω:μη δεν πρεπει,Κοριττω μου,χολη απ'τη μυτη να ξερασεις,αν
καποια ανοησια ακουστει,η σοβαρη γυναικα πρεπει τα παντα ν'αντεχει,
κι εγω'μαι η αιτια γι'αυτα τοσα πολλα να κελαηδησω,αλλ'επρεπε την
γλωσσα μου να κοψω,μα ας ξαναθυμηθω για κεινο που'ρθα,ποιος
στο'ραψε αυτο,αν μ'αγαπας,πες,τι με κοιτας γελωντας,τι τωρα πρωτη
φορα βλεπεις τη Μητρουλα σου;τι κανεις ετσι;σε παρακαλω,Κοριττω μου,
μη μου κρυβεσαι,πεστον μου
Κοριττω:μα,τι με παρακαλας,ο Κερδων το'ραψε
Μητρω:και ποιος ,πες μου,ειναι ο Κερδων,γιατ'ειναι δυο Κερδωνες,ο ενας
ο γαλανοματης,ο γειτωνας της Μυρταλινης της κορης της Κυλαιθιδας,αλλ'αυτος
δεν μπορει ουτ'ενα πληκτρο στη λυρα να ραψει,ο αλλος κοντα στη πολυκατοικια
του Ερμοδωρου μενει περνωντας την πλατεια,αυτος καποτε ηταν καποιος,
αλλα τωρα γερασε,αυτον η μακαριτισα η Κυλαιθιδα μαδισε,κι ας την μνημονευουν
οσοι'ναι συγγενεις της
Κοριττω:κανενας απ'αυτους που λες,Μητρω,δεν ειναι,αλλ'αυτος,δεν ξερει
καποιος αν η 'απ'τη Χιο η'απ'τις Ερυθρες ηρθε,φαλακρος και κοντος,θα'λεγες
πως ειν'ο Πρηξινος,ουτε συκο δεν μοιαζει τοσο με συκο,εκτος αν μιλαει,
τοτε ξερεις πως ειναι ο Κερδων κι οχι ο Πρηξινος,στο σπιτι εργαζεται και
πουλαει λαθραια γιατι τους φοροεισπραχτορες σημερα κι οι πορτες τρεμουν,
αλλα,τι εργα,νομιζεις πως της Αθηνας ειν'εργα,αυτης βλεπεις τα χερια
κι οχι του Κερδωνα,εγω,επειδη δυο ηρθε κι εφερε,Μητρω μου,βλεπωντας τα
μου βγηκανε εξω τα ματια ,τετοια καυλια οι αντρες δεν κανουν,αυτα ηταν
σηκωτα,κι οχι μον'αυτο,αλλ'ειχαν την απαλοτητα του υπνου,και τα λουρακια
μαλλινα οχι πετσινα,αλλον ευφυεστερον δερματοτεχνιτη για γυναικες οσο και
να ψαξεις δεν θα βρεις
Μητρω:και γιατι δεν πηρες και τ'αλλο;
Κοριττω:και τι,Μητρω μου,δεν εκανα,τι μεσο δεν μεταχειριστηκα να τον
πεισω,τον φιλησα,τη φαλακρα του χαιδεψα,του βαλα κατι γλυκο να πιει,
τον φωναξα 'Κεδρωνακο μου', μονο το κορμι μου δεν του'δωσα να παρει
Μητρω:αλλ',αν στο ζητουσε,επρεπα να το δωσεις
Κοριττω:και βεβαια επρεπε,αλλα δεν ηταν η καταλληλη στιγμη,ηταν μεσα κι
αλεθε η δουλα του Βιτατου,αυτη μερα και νυχτα σε μενα τριβει την πετρα και
σκονι τον εκανε,για να μην δωσει τετραβωλο ο δικος της να κοβει
Μητρω:και πως αυτος βρηκε αυτο δρομο κι ηρθε σε σε;,Κοριττω μου,μη μου
το κρυψεις
Κοριττω:τον εστειλε η Αρτεμις η γυναικα του Κανδατου του βυρσοδεψη,αυτη
του'δειξε το σπιτι
Μητρω:παντα η Αρτεμις καινουργιο μαστορευει,αυτη ξεπερασε και την μαστρωπο
Θαλεια,αλλ'αφου δεν καταφερες και τα δυο να του παρεις,θα'πρεπε να μαθεις ποια
παραγγειλε τ'αλλο
Κοριττω:τον χιλιοπαρακαλεσα,αλλ'αυτος ορκιζονταν πως δεν μπορειε να
μου την πει,γιατι την γουσταρε,Μητρουλα μου
Μητρω:μου λες πως πρεπει τον δρομο για την Αρτεμη να παρω,και ποιος
ειναι αυτος ο Κερδων να μαθω,γεια σου,Κοριττω μου,κατι πειναει πολυ,
κι ειν'η ωρα στο σπιτι μου να του σβησω τη πεινα
ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΩΣ
[η Κοριττω λεει στη δουλα να κλεισει τις κοτες γιατι τριγυρνανε κλεφτοκοταδες]
.
.
Σχολια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis:
.
βαυβων,απο δερμα σκυλου ομοιωμα αντρικου οργανου πεους,
βαυβω,βαυ,βαυζω,βαυω,βουβαω,αποκοιμωμαι
βαυβω,θηλυκη θεοτητα γονιμοτητας,ανδρικο η'θηλυκο γεννητικο οργανο,αιδοιον
Στον μιμιαμβο 'Φιλιάζουσαι ἢ Ἰδιάζουσαι'ο Ηρωνδας
1/ παρουσιαζει κριτικα την ποιηση του παρομοιαζοντας την με τον βαυβωνα,
το δερματικο ομοιωμα του αρσενικου οργανου,του πεους, που σαν την ποιηση
του ειναι φαινομενικα ασχημο,ομως αν προσεχθει καλλιτερα ειναι αξιοθαυμαστο
εργο ποιησης οπως ο βαυβων που μαλλον ειναι εργο τεχνης της θεας Αθηνας
και
2/παροδει τα Ελευσινια Μυστηρια:
Μητρω-Δημητρα/Κοριττω-Κορη,Βαυβω,Ευβουλη/Ευβουλος
Συμφωνα με την ορφικη διδασκαλια η θεα Δημητρα εφτασε στην Ελευσινα ψα-
χνωντας την Κορη της Περσεφωνη και καθησε βουβη κι απαρηγορητη σε μια
πετρα,την Αγελαστη Πετρα,εκει την συναντησαν τεσσερες παρθενες ,η Καλλιδικη
η Κλεισιδικη η Δημω και η Καλλιθοη και την πηγαν στον πατερα τους τον βασιλια
της Ελευσινας Κελεο,μητερα τους ηταν η Μετανειρα,και της ζητησαν να γινει
τροφος του μωρου παιδιου Δημοφωντα,επειδη παρεμενε θλιμενη,της εδωσαν τον
κυκεωνα να πιει και να ξεχασει,αλλα δεν δεχτηκε,τοτε η κορη του Κελεου η χωλη
Ιαμβη προσπαθησε με κωμικους κι ασεμνους στιχους να την διασκεδασει,ομως απετυχε
και επεμβηκε η παραμανα της Βαυβω,κατα μια αλλη εκδοχη η Βαυβω ηταν γυναικα του αδελ-
φου του Κελεου Δυσαυλου και μητερα του Τριπτολεμου του Ευβουλου και της Πρωτονοης,
αυτη καθισε απεναντι απο τη θεα με ανοιχτα ποδια,και κανοντας 'ανασυρμο'των ενδυματων
της[σηκωνοντας τα ρουχα της]με ασεμνες κινησεις της εδειξε το αιδοιο της κι αναστεναζε
σαν να γεννουσε,τοτε απο τον κολπο της φανηκε ο Ιακχος που γελουσε,το θεικο παιδι οδηγος
της πορειας των μυημενων στα Ελευσινια Μυστηρια
.
Ο Ηρωνδας σκοπιμα χρησιμοποιει τα ονοματα γυναικων Νοσσις και Ηριννα,κανωντας αναφο-
ρα στις συγκαιρινες του ποιητριες:
την Νοσσις [τελος 4ου αιωνα π.Χ-αρχες 3ου αιωνα π.Χ]αρχαια ελληνιδα ποιητρια απο τους
Επιζεφυριους Λοκρους της Κατω Ιταλιας
και την Ηριννα[περιπου 4ος αιωνας π.Χ]αρχαια ελληνιδα λυρικη ποιητρια απο την Τηλο
.
.
