GREEK POETRY -μεταφράζοντας -Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος -στιχοι 1328-1365 -μεταφραση χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-μεταφράζοντας

-Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος 

-στιχοι 1328-1365

-μεταφραση χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μεταφράζοντας

Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος 

στιχοι 1328-1365

Χορος

-ω πόσο φοβερές οι πράξεις σου

πως μπόρεσες τα μάτια σου να σβήσεις

ποιος θεός σ'αφανισε;

Οιδίποδας

-ο Απόλλωνας αυτός ήταν,

ο Απόλλωνας φίλοι

τις βαρειές συμφορες

που μού 'φερε,

ομως τα μάτια μου

όχι αυτός

αλλ'εγώ ο δυστυχος

με τα ίδια μου τα χέρια ξεριζωσα,

τι θέλω να βλέπω

αφού τίποτα πια

που να μην είναι πικρό

δεν θα'βλεπα;

Χορος

-αυτά είναι  έτσι όπως ακριβώς και συ τα λες

Οιδίποδας

-τι μπορεί να δω πια σε μένα χαρά να'ναι,

η'ακόμη με σεβασμο να ειπωθεί 

και με ευχαρίστηση ν'ακουσω,φίλοι;

βγάλτε με γρήγορα έξω απ'το τόπο,

βγάλτε με,φίλοι,τον ολότελα αφανισμενο,

τον βαριά καταραμένο,

που ακόμα και στους θεούς

ο πιο απαίσιος απ'τους ανθρώπους ειναι,

καταραμένος οποιος ήταν

που τα σφιχτα δεσμά

απ'τα πόδια μου 

στα βοσκοτοπια έλυσε 

κι απο θάνατο μ'έσωσε,

όμως κανένα καλό

δεν μου'κανε,

γιατί αν τότε πέθαινα κανέναν σε μένα 

ούτε στους αγαπημένους 

πόνο θα'φερνα,

ούτε τού πατέρα φονιάς,ούτε άντρα 

θα μ'ελεγαν οι άνθρωποι εκείνης που με γένα,

τώρα παρατημένος απ'τους θεούς είμαι,

και παιδί μίασματων,

στο ίδιο ξάπλωσα κρεβάτι  ο δύστυχος 

μ'εκεινη που με γέννησε,

κι αν ακόμα κάτι βαρύτερο απ'τις συμφορες ήταν 

αυτό στον Οιδιποδα θα'λαχενε 

Χορος

 -ὦ δεινὰ δράσας, πῶς ἔτλης τοιαῦτα σὰς

ὄψεις μαρᾶναι; τίς σ᾽ ἐπῆρε δαιμόνων;

Οιδίπους 

 -Ἀπόλλων τάδ᾽ ἦν, Ἀπόλλων, φίλοι, [στρ. β]

1330ὁ κακὰ κακὰ τελῶν ἐμὰ τάδ᾽ ἐμὰ πάθεα.

ἔπαισε δ᾽ αὐτόχειρ νιν οὔ-

τις, ἀλλ᾽ ἐγὼ τλάμων.

τί γὰρ ἔδει μ᾽ ὁρᾶν,

1335ὅτῳ γ᾽ ὁρῶντι μηδὲν ἦν ἰδεῖν γλυκύ;

Χορος

-ἦν ταῦθ᾽ ὅπωσπερ καὶ σὺ φής.

Οιδιπους

 -τί δῆτ᾽ ἐμοὶ βλεπτὸν ἦν

στερκτόν, ἢ προσήγορον

ἔτ᾽ ἔστ᾽ ἀκούειν ἁδονᾷ, φίλοι;

1340ἀπάγετ᾽ ἐκτόπιον ὅτι τάχιστά με,

ἀπάγετ᾽, ὦ φίλοι, τὸν μέγ᾽ ὀλέθριον,

1345τὸν καταρατότατον, ἔτι δὲ καὶ θεοῖς

ἐχθρότατον βροτῶν.

ὄλοιθ᾽ ὅστις ὅς μ᾽ ἀπ᾽ ἀγρίας πέδας [ἀντ. β]

1350νομάδ᾽ ἐπιποδίας ἔλαβ᾽ ἀπό τε φόνου

ἔρυτο κἀνέσωσεν, οὐ-

δὲν ἐς χάριν πράσσων.

τότε γὰρ ἂν θανὼν

1355οὐκ ἦ φίλοισιν οὐδ᾽ ἐμοὶ τοσόνδ᾽ ἄχος.

οὔκουν πατρός γ᾽ ἂν φονεὺς

ἦλθον, οὐδὲ νυμφίος

βροτοῖς ἐκλήθην ὧν ἔφυν ἄπο.

1360νῦν δ᾽ ἄθεος μέν εἰμ᾽, ἀνοσίων δὲ παῖς,

ὁμογενὴς δ᾽ ἀφ᾽ ὧν αὐτὸς ἔφυν τάλας.

1365εἰ δέ τι πρεσβύτερον ἔτι κακοῦ κακόν,

τοῦτ᾽ ἔλαχ᾽ Οἰδίπους.

. 

.

.