.
.
Γ. Literature Λογοτεχνία
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μονόλογος
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αυτό που βλέπεις,δεν είμαι,
και είμαι αυτό που κανένας δεν θα δει,ούτε κι εγώ ξέρω τι είμαι,και ποτέ δεν θα το μάθω,είμαι σίγουρη,γελάς;λες είμαι όμορφη,ναι με κάποιους κανόνες,με άλλους όχι,δεν το πιστεύεις,θα στο αποδείξω,ορίστε,να,κοίταξε με,τώρα τι είμαι;με ποια ιδεολογία με ποια ηθική είμαι αυτή;τα πρόσωπα μας πολλά,αδύνατο να ακινητοποιήσεις τον άνθρωπο,όπως σε μια φωτογραφία,σε αυτή τη φωτογραφία,ακριβώς,πάντα κάτι θα ξεφεύγει,δεν θα υπακούει,στο τι θέλεις,τι επιθυμεις,δες τα μάτια μου,τι χρώμα έχουν;
όχι δεν έχουν αυτό το χρώμα,τραβά τη κουρτίνα,τώρα;είδες;ένα άλλο χρώμα,εγώ είμαι άλλη,άγγιξε εδώ,έλα,μην ντρεπεσε,συνέχισε,εδώ ήρθαμε γι'αυτο,να σου αρέσω,ας παίξουμε το παιχνίδι,σου δείχνω και σου κρύβω,είναι για να θες πιο πολλά,όλο και πιο πολλά,στο καθρέφτη,κοίταξε,τα
ειδωλα μας,σύμπτωση,αν υπάρχουμε εδώ,υπάρχουμε και εκεί,
η σιωπή είναι πιο καλή,ταιριάζει στο χαμηλό φωτισμό,σου ψιθυρίζω,τρέμεις,σε λίγο δεν θα αντέχεις,η φωνή σου η φωνή μου,θα τις ακούσουμε,είμαστε εδώ οι δυο μας,κλεισμένοι,χωρίς διαφυγή,
.
.
.
Enigma
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τέλειο Έγκλημα,,Watson,
είπε ο Sherlock Holmes
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στο διαμερισμα του στην οδό Baker 221B,βυθισμένος στην πολυθρόνα του,έσβησε η πίπα του,την ξαναναψε,έξω,είδε απ'το παραθυρο μέσα στην ομίχλη τον Watson,
σε λίγο κάθονταν απέναντι του,
-τρομερη ομίχλη,Serlock του είπε,
-πραγματικα,τρομερή,θα καλύψει τα πάντα,
μην ανησυχείς δεν θα σου στερήσω τη δόση της περιέργειας σου,
ξαναναψε τη πιπα,
-φοβερη υγρασία,
το έγκλημα,συνέχισε ο ντετέκτιβ,είναι τέλειο,αδύνατο να εντοπισθεί ο δράστης,κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο,όσο φανερό είναι στην αρχή,μετά καταρρίπτεται,σαν χάρτινος πύργος,και μάλιστα περιπλέκει την υπόθεση,συμπέρασμα δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ ο δολοφόνος,ερώτηση:και θα μεινει ατιμώρητος;η εύκολη απάντηση:η θεία δίκη,ξέρεις πως είμαι αγνωστικιστής και κάτι τέτοιο δεν το πιστεύω,
αυτά εχω να πω για την υποθεση
-δεν βλέπω να στεναχωριέσαι ιδιαίτερα,είπε ο Watson
-καθολου,του απάντησε ο Serlock,τώρα αρχιζει η παγίδα μου
-Δηλαδη;ρώτησε ο γιατρός
-Με συγχωρείς,αλλά δεν έχω νέα να σου πω;προσεχώς
ο Watson γέλασε,
-ειδομεν,τον πείραξε,
μετά από δύο ώρες,ακίνητος και μισοκοιμισμενος στην πολυθρόνα του,είχε εντοπίσει τον δολοφόνο,ήξερε με λεπτομέρεια τα φυσικά χαρακτηριστικά του,ύψος,χρώμα,ηλικία,
παρολαυτα το έγκλημα του παρέμεινε τέλειο,απόλυτα λογικό,η κοινή ανθρώπινη λογική δεν μπορεί να το εξιχνιάσει,τέλειο αλλά όχι ατιμώρητο,
όταν ξημέρωσε έστειλε ένα τηλεγράφημα,
ο παραλήπτης διάβασε:
το τέλειο έγινε γνωστό,
αν και παραμένει τέλειο.
S.H.Baker street 221B
το απόγευμα άκουσε το κουδούνι τής εξώπορτας,έπειτα βηματα στη σκάλα,
-ερχεται η λογική,είπε στον Watson
-καθιστε,είπε στον ψηλο άντρα,σας περίμενα,και να σας πω δεν σαςς περμενα ψηλότερο,
ο Watson τον κοίταξε,
-ο κύριος,είπε χαμογελώντας ο Holmes,ξέρει,απλά επαγωγή,το Α συνάγει το Β,
ο άντρας κοίταξε προς το μέρος του Watson
-μην ενοχλείστε,ο φίλος μου ο Watson είναι γιατρός,δεν καταλαβαίνει τη λογική,δεν είναι της λογικής μας,
ο άντρας κάθισε,και τον υπόλοιπο χρόνο τον αφιέρωσε για την λογική,τη νέα θεωρία που τελειωσε τωρα,
όταν τελείωσε,-με αυτή τη λογική εκτελέσατε το φόνο,τον τελειώσατε,για κάνουμε ένα λογοπαίγνιο,είπε ο Serlock,είδατε ότι δεν σας ρωτώ,δεν αποφαίνομαι,τώρα μπορείτε να φυγεται,είστε ελεύθερος απο τη δικαιοσύνη,
ο αντρας σηκώθηκε,
αλλά για πάντα δέσμιος της λογική σας,είπε χαμογελώντας αινιγματικά ο ντετεκτιβ,
άκουσαν τα βήματα του στη σκάλα,τη πόρτα που έκλεισε,τη φιγούρα του που διαλύθηκε μέσα στην ομιχλη,
-τον άφησες να φύγει;είπε ο Watson
-τον άφησα λόγω της τελειας λογικής,όχι όμως ακριβώς,
την άλλη μέρα το πρωι,
-Watson άκουσε,είπε ο Sherlock Holmes
και τού διαβασε στην εφημερίδα:
ο γνωστός καθηγητής κ....,αυθεντία της λογικής,αυτοκτονησε,βρέθηκε κρεμασμένος στο διαμέρισμα του,
-τελικα,Watson,είπε ο Sherlock Holmes και ξαναναψε τη πιπα του,είχαμε το τέλειο έγκλημα,ανεξιχνίαστο,όμως παρόλαυτα είχαμε και την τιμωρία του,
αυτό να το θυμάσαι όταν θα καταγράψεις την υπόθεση αυτή,
κοίταξε έξω από το παράθυρο,
-η ομίχλη πυκνώνει,το τελειο σκηνικό για το νέο εγκλημα,να το κρύψει και να το αποκαλύψουμε,ας περιμενουμε λιγο
.
.
.
Janis Joplin carré carré
My little girl Janis Joplin
-χ.ν.κουβελης
Κοίταξε με,φίλε,πουλάω τη καρδιά μου.
Πάνω στη σκηνή,κάνω έρωτα με 25.000 διαφορετικούς ανθρώπους,μετά πάω σπίτι μόνη μου.
Θεέ μου,θέλω να μου αγοράσεις μια Μερσεντές.
Αύριο τίποτα δεν θ'αλλαξει,θα είναι ακριβώς η ίδια γαμημενη μέρα,φίλε.
Μπορεί να καταστρέψεις το τώρα σου ανησυχώντας για το αύριο.
Μην συμβιβάζεται,είσαι αυτό που είσαι.
Πάντα ήθελα να'μουν καλλιτεχνης,οτιδήποτε αυτό ήταν,όπως οι άλλες κοπέλες θέλουν να είναι αεροσυνοδοί,μου άρεσε να διαβαζω,να ζωγραφιζω,να σκεφτομαι.
Διάβασα μια ιστορία για μια παλιά τραγουδίστρια της όπερας μια φορά, όταν ένας τύπος της ζήτησε να τον παντρευτεί,εκείνη τον πήγε στη σκηνή που είχε τραγουδήσει,ενας αληθινός θρίαμβος,κι ο κόσμος φώναζε τ'ονομα της,τον ρώτησε:'νομιζεις πως μπορείς να μου προσφερεις αυτό;'
αυτή η ιστορία μου έκανε μπαμ,φίλε.Ξερω πως κανένας άντρας δεν θα μ'εκανε να νιώσω τόσο καλά όσο οι ακροατές μου.
Και μετα το σοου πρέπει γδυθω,τα ρούχα μου είναι χάλια,τα τακούνια μου στραβωμενα,τα εσώρουχα μου σκισμένα,
το κορμί μου το σφίγγουν τα ρούχα,αναμαλλιασμενη,
έχω πονοκεφαλο,και φεύγω να πάω σπίτι,κι είμαι μόνη,και τα ρούχα μου έχουν τα γαμημενο τους χαλι,τα παπούτσια σαραβαλο,και παρακαλώ τον οδηγό να με πάει σπίτι,να πετάξω αυτά τα γαμημενα ρούχα,
οχι δεν είμαι καμια σταρ,φίλε,είμαι απλά ένας άνθρωπος
.
.
.
Αρχαία Σπαρτιάτισσα,κεραμικό,4ος αιωνας πΧ
(Πλούταρχος Ηθικά)
Λακαινῶν Ἀποφθέγματα
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ἀργιλεωνὶς
[240C] η Ἀργιλεωνὶς η μάνα του Βρασίδα,όταν πεθανε ο γιος της,κάποιοι Αμφιπολιτες που βρισκονταν στη Σπάρτη πήγαν σ'αυτη,και τους ρώτησε αν καλά και αξια ο γιος της πεθανε,τον παινεψαν κι είπαν ότι άριστος σ'αυτα απ'ολους τούς Λακεδαιμόνιους είναι,τους είπε:'φίλοι ξένοι,καλός κι αγαθός ήταν το παιδί μου,όμως πολλούς άντρες η Λακεδαίμονα έχει που από κεινον είναι πολύ καλλίτεροι'
Ἀργιλεωνὶς
[240C] Ἀργιλεωνὶς ἡ Βρασίδου μήτηρ, τελευτήσαντος αὐτῇ τοῦ υἱοῦ, ὡς παραγενόμενοί τινες τῶν Ἀμφιπολιτῶν εἰς Σπάρτην ἧκον πρὸς αὐτήν, ἠρώτησεν εἰ καλῶς καὶ ἀξίως τῆς Σπάρτης ὁ υἱὸς ἐτελεύτα· μεγαλυνόντων δ'ἐκεῖνον καὶ λεγόντων ἄριστον ἐν τοῖς τοιούτοις ἔργοις ἁπάντων Λακεδαιμονίων εἶναι, εἶπεν "ὦ ξένοι, καλὸς μὲν ἦν κἀγαθὸς ὁ παῖ μου, πολλοὺς δ'ἄνδρας Λακεδαίμων ἔχει τήνω κάρρονας''
Γοργὼ
[240D] 1.η Γοργὼ του βασιλιά Κλεομένη η κόρη,
όταν ο Αρισταγόρας ο Μιλήσιος τον παρακαλούσε να κάνει πόλεμο κατά του Μεγάλου Βασιλέα υπέρ των Ιώνων και του υπόσχονταν χρηματα αφθονα,και όσο έφερνε αντίρρηση περισσότερα πρόσθετε,
'θα σε διαφθείρει,είπε,πατέρα,ο πονηρός ξένος αν αμέσως απ'το σπίτι δεν τον διωξεις'
Γοργὼ
[240D] 1. Γοργὼ βασιλέως Κλεομένους θυγάτηρ, Ἀρισταγόρου τοῦ Μιλησίου παρακαλοῦντος αὐτὸν ἐπὶ τὸν πρὸς Βασιλέα πόλεμον ὑπὲρ Ἰώνιων καὶ ὑπισχνουμένου χρημάτων πλῆθος καὶ ὅσῳ ἀντέλεγε πλείονα προστιθέντος "καταφθερεῖ σε, ἔφη, ὦ πάτερ, τὸ ξενύλλιον ἐὰν μὴ τάχιον αὐτὸν τῆς οἰκίας ἐκβάλῃς''
ΛΑΚΑΙΝΩΝ ΑΔΗΛΩΝ
ΑΝΩΝΥΜΩΝ
[241A] 1.Αλλη Λακαινα τον γιο της που λιποτάκτησε ως ανάξιο της πατρίδας σκότωσε,λέγοντας:'δεν είναι δικό μου παιδι'
[241A] 1. ῾Ετέρα Λάκαινα τὸν υἱὸν λιποτακτήσαντα ὡς ἀνάξιον τῆς πατρίδος ἀνεῖλεν, εἰπῦσα 'οὐκ ἐμὸν τὸ φίτυμα'
2.Αλλη όταν άκουσε ότι ο γιος της στη μαχη έπεσε είπε:'οι δειλοί ας κλάψουν,εγώ,παιδί μου,αδακρυτη θάβω
το δικό μου παιδί και Λακεδαιμονιο'
2. Ἄλλη ἀκούσασα τὸν υἰὸν ἐν παρατάξει πεσόντα ἔφη "δειλοὶ κλαιέσθωσαν· ἐγὼ δέ σε, τέκνον, ἄδακρυς θάπτω τὸν καὶ ἐμὸν καὶ Λακαδαιμόνιον'
241C] 7.Αφου καποια έστειλε και τα πέντε παιδιά της στο πολεμο,στα περίχωρα της πόλης στέκονταν περιμένοντας κάτι απ'τη μάχη να μάθει,όταν κάποιος που πέρασε και τον ρώτησε και της είπε πως όλα της παιδιά έχουν σκοτωθεί,'αλλα δεν σε ρώτησα αυτο',του είπε,'ανοητε,'αλλά τι κάνει η πατριδα'κι οταν της είπε ότι νικάει, 'ευχαριστημένη λοιπόν',είπε,'δέχομαι και των παιδιών μου το θανατο'
241C] 7. Ἐκπέμψασά τις τοὺς υἱοὺς αὐτῆς πέντε ὄντας ἐπὶ πόλεμον, ἐν τοῖς προαστείοις εἱστήκει καραδοκοῦσα τί ἐκ τῆς μάχης ἀποβήσοιτο· ὡς δὲ παραγενόμενός τις πυθομένη ἀπήγγειλε τοὺς παῖδας ἅπαντας τετελευτηκέναι, "ἀλλ'οὐ τοῦτο ἐπυθόμην, εἶπε, κακὸν ἀνδράποδον, ἀλλὰ τί πράττει ἡ πατρίς."φήσαντος δὲ ὅτι νικᾷ, "ἀσμένη τοίνυν, εἶπε, δέχομαι καὶ τὸν τῶν παίδων θάνατον."
8.έθαβε κάποια το γιο της κι όταν μια γριούλα πλησίαζοντας την,'γυναικα μου,τι τυχη σου'τυχε'της είπε,
'μα το θεό,αλλά η καλη'της είπε,'γιατί γι'αυτό το λόγο τον γέννησα για να υπερ της Σπάρτης πεθάνει,κι αυτό μου εγινε'
8. Θάπτουσά τις τὸν υἱόν, ὡς γραΐδιον εὐτελὲς προσελθὸν αὐτῇ "ὦ γύναι, τᾶς τύχας", εἶπε, "νὴ τὼ σιὼ ἀλλὰ τᾶς καλᾶς γ', ἔφη, καὶ γὰρ αὐτὸν οὗ ἕνεκεν ἔτεκον [241D] ἵν'ὑπὲρ τᾶς Σπάρτας ἀποθάνῃ, τοῦτό μοι συνέβη".
12.Αλλη στο παιδί της που για αδίκημα δικάζονταν,'παιδι μου',του είπε,'η'απ'τις κατηγορίες η'απ'την ίδια σου τη ζωή
απαλλαξου'
12. ῾Ετέρα ἐπ'ἀδικήματι τῷ παιδὶ κρινομένῳ, "τέκνον, εἶπε, ἢ τὰς αἰτίας ἢ σεαυτὸν τοῦ ζῆν ἀπόλυσον".
13.Αλλη όταν τον κουτσό γιο της
στο πόλεμο έστελνε,'παιδι μου',του είπε,'σε καθε βήμα την αρετή να'χεις στο μυαλό σου'
13. Ἄλλη χωλὸν υἱὸν ἐπὶ παράταξιν προπέμπουσα, "τέκνον, εἶπε, κατὰ βῆμα τῆς ἀρετῆς μέμνησο".
14.Αλλη,που το παιδί της ήρθε απ'το.πολεμο με πληγωμένο το ποδι και πονούσε πάρα πολύ,
'αν την αρετη',του είπε,'έχεις στο μυαλό,παιδί μου,και δεν θα πονάς και θαρρος θα'χεις'
14. Ἄλλη, τοῦ παιδὸς αὐτῇ ἀφικομένου ἀπὸ παρατάξεως τετρωμένου τὸν πόδα καὶ σφόδρα ἀλγοῦτος, "ἐὰν τῆς ἀρετῆς, [241F] εἶπε, μεμνῇ, ὦ τέκνον, καὶ ἄπονος ἔσῃ καὶ θαρρήσεις.
16.Αλλη όταν παρέδωσε στο παιδί της την ασπίδα του παραγγειλε:
'παιδι μου',του είπε,'η'μ'αυτη η'πάνω της (να γυρισεις)'
16. Ἄλλη προσαναδιδοῦσα τῷ παιδὶ τὴν ἀσπίδα καὶ παρακελευομένη· "τέκνον"ἔφη, "ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς."
17.Αλλη προετοιμάζοντας τον γιο της για τον πόλεμο όταν του έδωσε την ασπίδα,'αυτη',του είπε,'ο πατέρας σου πάντα την διεσωζε,και συ λοιπόν
η'αυτή διεσωζε η'να μη ζησεις'
17. Ἄλλη προιόντι τῷ υἱῷ ἐπὶ πόλεμον ἐναδιδοῦσα τὴν ἀσπίδα "ταύτην", ἔφη, "ὁ πατήρ σοι ἀεὶ ἔσῳζε· καὶ σὺ οὖν ἢ ταύτην σῷζε ἢ μὴ ἔσο".
18.Αλλη στο γιο της που έλεγε πως μικρό έχει ξίφος τού είπε,'και το βήμα προσθεσε'
18. Ἄλλη πρὸς τὸν υἱὸν λέγοντα μικρὸν ἔχειν τὸ ξίφος εἶπε "[καὶ] βῆμα πρόσθες".
19.Αλλη όταν άκουσε πως ο γιος της στο πολεμο αφού ανδραγαθησε πέθανε,'γιατι δικός μου ηταν',είπε.
Για τον άλλον όταν εμαθε πως αφού δειλιασε σωθηκε,'γιατι δεν ήταν δικός μου'ειπε
19. Ἄλλη ἀκούσασα ὅτι ὁ υἱὸς αὐτῆς ἐν παρατάξει ἀνδραγαθήσας ἀπέθανεν "ἐμὸς γὰρ ἦν", εἶπε. Περὶ δὲ τοῦ ἑτέρου πυθομένη ὅτι ἀποδειλιάσας σῴζεται "οὐ γὰρ ἦν ἐμός", ἔφη.
[242A] 20.Αλλη όταν άκουσε ότι ο γιος πέθανε στη μάχη όπου βρίσκονταν,'θαψτε τον',είπε,κι ας αναπληρώσει εκείνου τη θέση ο αδελφός του'
[242A] 20. Ἑτέρα ἀκούσασα τεθνάνα τὸν υἱὸν ἐν μάχῇ καθάπερ ἐτέτακτο "κάτθετε αὐτόν, ἔφη, ἀναπληρωσάτω δὲ τὴν ἐκείνου τάξιν ὁ ἀδελφός".
24.κοπελα φτωχια όταν ρωτήθηκε τι προίκα δίνει στον γαμπρό,'την πατροπαραδοτη,',είπε,'σωφροσυνη'
24. Παρθένος πενιχρὰ ἐρωτηθεῖσα τίνα δίδωσι τῷ [242C] γαμοῦντι προῖκα "τὴν πάτριον, ἔφη, σωφροσύνην".
25.Λάκαινα όταν ρωτήθηκε αν αυτή τον άντρα πλησίασε,'οχι εγω',είπε,'αλλα ο άντρας εμενα'
25. Λάκαινα ἐρωτηθεῖσα εἰ τἀνδρὶ προσελήλυθεν, "οὐκ ἐγώ, εἶπεν, ἀλλ'ὁ ἀνὴρ ἐμοί".
29.οταν ρωτηθηκε κάποια
από κάποιον αν θα είναι αγαθη αν την αγορασει,του είπε,'κι αν δεν μ'αγορασεις'
29. Ερωτωθεῖσά τις ὑπό τινος εἰ ἔσται ἀγαθή ἂν αὐτὴν ἀγοράση, εἶπε "κἂν μὴ ἀγοράσῃς"
.
.
.
-Πλούταρχος Ηθικα-
Γυναικῶν Ἀρεταί
Κῖαι Κιες παρθενες
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κῖαι
στις παρθένες των Κιων μια συνήθεια ήταν στα δημόσια ιερά μαζί να πηγαίνουν και να περνούν όλη τη μέρα μεταξύ τους,
οι δε μνηστήρες τις έβλεπαν να διασκεδάζουν και να χορεύουν.
το βραδυ καθεμία στο σπίτι της επεστρεφε και φρόντιζε τους γονείς και τ'αδελφια της μεχρι και τα πόδια τούς ενιβε.
οι μνηστήρες τις αγαπούσαν πολύ μ'έρωτα ηθικό και σοβαρό,
ώστε αν κάποιος μια κοπέλα αρραβωνιαζονταν οι άλλοι αμέσως παραιτουνταν από την διεκδίκηση της.
αξιοσημείωτο δε για την φρονιμαδα των γυναικών είναι οτι μητε μοιχεια μητε διαφθορά ανηθικη
για εφτακόσια χρόνια αναφέρεται σ'αυτους να συνεβει.
Κῖαι
Ταῖς Κίων παρθένοις ἔθος ἦν εἰς ἱερὰ δημόσια συμπορεύεσθαι καὶ διημερεύειν μετ’ ἀλλήλων, οἱ δὲ μνηστῆρες ἐθεῶντο παιζούσας καὶ χορευούσας·
ἑσπέρας δὲ πρὸς ἑκάστην ἀνὰ μέρος βαδίζουσαι διηκονοῦντο τοῖς ἀλλήλων γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς ἄχρι τοῦ καὶ τοὺς πόδας ἀπονίζειν.
τῶν δὲ μνηστήρων ἤρων πολλάκις μιᾶς πλείονες οὕτω κόσμιον ἔρωτα καὶ νόμιμον, ὥστε τῆς κόρης ἐγγυηθείσης ἑνὶ τοὺς ἄλλους εὐθὺς πεπαῦσθαι.
κεφάλαιον δὲ τῆς εὐταξίας τῶν γυναικῶν τὸ μήτε μοιχείαν μήτε φθορὰν ἀνέγγυον [249E] ἐτῶν ἑπτακοσίων μνημονεύεσθαι παρ’ αὐτοῖς γενομένην
.
.
.
My Beautiful Billie Holiday
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
No two people on earth are alike
δεν υπάρχουν στη γη δυο όμοιοι άνθρωποι
Mom and Pop were just a couple of kids when they got married. He was eighteen, she was sixteen and I was three.
η μαμά κι ο μπαμπάς ήταν σχεδόν παιδιά όταν παντρεύτηκαν,εκείνος 18,εκείνη 16,κι εγώ ήμουν 3
I never had a chance to play with dolls like other kids. I started working when I was six years old.
ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να παίξω με τις κούκλες όπως αλλα παιδια,άρχισα να δουλεύω από 6 χρονων
The whole basis of my singing is feeling. Unless I feel something, I can't sing.
όλη η βάση του τραγουδιού είναι το συναίσθημα,αν δεν αισθάνομαι κάτι,δεν μπορώ να τραγουδησω
.
.
.
