LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙ ΕΡΩΤΕΣ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το διαμέρισμα δίπλα ήταν ανοικιαστο,κάποια νύχτα τον ξύπνησε ο θόρυβος 

από ένα έπιπλο που μετακινήθηκε,μετά από λίγο ο ήχος πιάνου,έπειτα σιωπη,

κοιμήθηκε,

το πρωί άκουσε την διπλανή πόρτα ν'ανοιγει,έτρεξε στην εξώπορτα,από το ματάκι είδε μια γυναίκα ν'απομακρυνεται στο βάθος του διαδρόμου,

πήγε στη δουλειά,τρεις υποθέσεις διαζυγίου:μοιχεία,ασυμφωνια χαρακτήρων,

κακοποίηση,

έφαγε έξω,

γύρισε το απόγευμα,

ησυχία,κοιμήθηκε,

είχε νυχτώσει όταν ξύπνησε,

η γυναίκα έπαιζε στο πιάνο,άκουγε καθαρά τον ήχο,σαν να ήταν στο δωμάτιο

του,

Frédéric Chopin,Étude Op. 10, No. 3, in E major,έργο του 1832,που το ονομάζουν

Tristess(Λύπη),η,' Farewell(Αντίο)

συμπέρανε από τις πολύ καλές γνώσεις μουσικής που είχε,

η γυναίκα επανέλαβε το μουσικό κομμάτι,φαίνεται ήταν επαγγελματίας

πιανίστρια,και έκανε πρόβα για κάποια παρουσιαση,

του άρεσε το παίξιμο,δεξιοτεχνικο,με βάθος έκφρασης,

φανταστηκε τα δάκτυλα της πάνω στα πλήκτρα,η γοητεία τους,ένιωσε μια 

θερμη στο κορμί,αυτο τον παραξενεψε,ένα τοσο εντονο συναίσθημα για μια άγνωστη γυναίκα,

χτύπησε η πόρτα,ήταν η φιλενάδα του,

ήρθε,του είπε,να κοιμηθεί εκεί,

της είπε,αν ήθελε να βγουν έξω για φαγητό,κι έπειτα σε κάποιο μπαρ για ποτό,

του είπε,δεν είχε διάθεση,θα φτιάξει κάτι πρόχειρο να φάνε,

άκουσε τη γυναίκα του διπλανού διαμερίσματος ν'ανοιγει την πόρτα και να

την κλείνει,

ενοικιαστηκε το διπλανό;,ρώτησε η φίλη του

ναι,απάντησε,μια γυναίκα,

κάποια γεροντορη,κάποια φοιτήτρια,κάποια χωρισμένη;του είπε

δεν ξέρω,δεν έχω μαντικές ικανότητες,απάντησε,

δεν της είπε ότι είναι πιανιστρια,

μάλλον καταθλιπτική,μάντεψε η γυναίκα,

καταπληκτική η ψυχαναλυτική σου σκεψη,μπορεί,αν θέλεις έτσι να είναι,

της απάντησε,

κοιμήθηκαν,

ξύπνησε,δεν είχε ύπνο,ένιωθε,πονοκέφαλο,η γυναίκα δίπλα του κοιμόνταν,

δεν την ξύπνησε,

ένιωθε ένταση,σαν κάτι να περίμενε να συμβεί,

την άκουσε ν'ανοιγει την πόρτα και την κλείνει,

κοίταξε την ώρα στο κινητό του,3.27,το πρωί

η φίλη του έφυγε το μεσημέρι,θα πηγαινε ένα επαγγελματικό ταξίδι με μια 

φίλη της στη Γαλλία,θα παρακολουθούσε σεμινάρια ψυχανάλυσης,

ένιωσε να χαίρεται,

κάθησε κλεισμένος στο σπίτι,

δεν άκουσε κανέναν ήχο από το διπλανό διαμέρισμα,

ο ύπνος του ήταν ανήσυχος,

την είδε,σε όνειρο,ν'ανοιγει την πόρτα του,ήταν πραγματικά πολύ όμορφη,

και να τον προσκαλεί στο διαμέρισμα της,αυτός σαν υπνωτισμενος την

ακολούθησε,εκείνη στο πιάνο έπαιζε,

την άλλη μέρα,είχε πολύ δουλειά στο γραφείο,μια υπόθεση οικονομικής

απάτης,ένας πλειστηριασμός ακινήτου,μια υπόθεση φόνου,δεν μπορούσε

να συγκεντρωθεί,άκουγε μηχανικά,απαντούσε μηχανικά,το μυαλό του ήταν

κολλημένο στο διπλανό δωμάτιο,να επιστρέψει εκεί.

εκείνη τη μέρα δεν κοιμήθηκε να ξεκουραστεί,κάθησε στο σαλόνι,σχεδόν

ακίνητος,με κλειστά μάτια,κανένα ήχο δεν άκουσε,

όταν νύχτωσε δεν άναψε φώτα,κι έμεινε έτσι στο σκοτάδι,

κανένας ήχος,

από την κούραση αποκοιμήθηκε στον καναπέ,

στο όνειρο που είδε,άκουσε τα βηματα τη γυναίκας στο διάδρομο,σηκώθηκε

γρήγορα κι άνοιξε την πόρτα,εκείνη όπως τον είδε ξαφνικά μπροστά της τρόμαξεν κι έβγαλε μια δυνατή κραυγη,ξύπνησαν οι γείτονες και βγήκαν 

αναστατωμένοι στο διάδρομο,μια γυναίκα φώναξε,δεν βλέπεται,επιτέθηκε 

στη γυναίκα,είναι ανώμαλος,

αλήτη,είπε,ένας άντρας,δεν ντρέπεσαι,και του έδωσε μια γροθιά στο στομάχι,

τον ξύπνησε δυνατός πόνος στο στομάχι,

σηκώθηκε,ήπιε μια σόδα,να συνέλθει,κοίταξε την ώρα,δέκα λεπτά πριν

τα μεσάνυχτα,

τότε άκουσε γέλια στο διπλανό διαμέρισμα,και την φωνή ενός άντρα,

έτρεμε,ένιωσε ζήλια,η καρδιά του χτυπούσε,πάλι η φωνή του άντρα,

έπειτα η δική της,που πρώτη φορά την άκουγε,δεν ξεκαθαριζε όμως

λέξεις,

φανταστηκε πως μιλούν γι'αυτόν και γελάνε,πόσο γελοίος είναι,

όχι,σκέφτηκε,αυτό είναι αδύνατο,αφού δεν ξέρουν τίποτα,ούτε ξέρουν

ποιος είναι,αγνοούν την ύπαρξη του,

ούτε,κι αυτό το απέρριψε,να υποθέτουν να συμβαίνει κάτι τέτοιο,ένας

άντρας να ερωτευθεί μια αγνωστη γυναίκα χωρίς ποτέ να την δει,η '

συναντήσει,

πάντως αυτό,θα της έλεγε,αν μπορούσε,και δεν ήταν δειλός, συμβαίνει.

κι είναι τρελός ερωτευμένος μαζί της.

η γυναίκα έπαιζε στο πιανο

Frédéric Chopin,Nocturne in C. Minor opus 48 no 1

αυτή τη φορά δεν επανέλαβε

η ήχοι εμειναν στο δωμάτιο του

ούτε ξανακουστηκε η φωνή του άντρα,

δεν κοιμήθηκε,

το πρωί άκουσε την πόρτα ν'ανοιγει,έτρεξε στο ματάκι της εξώπορτας,

είδε την γυναίκα ν'απομακρυνεται στο διάδρομο,

σκέφτηκε να βγει και να την συναντήσει στο ασανσέρ,

δεν τόλμησε,

πήγε στη δουλειά,μια υπόθεση τραπεζικών οφειλών,πολύπλοκη,δεν είχε

διάθεση για άλλον πελάτη,πήγε σε ένα ρεστοράν και έφαγε,

όταν επέστρεψε,είδε έξω από την πολυκατοικία,ένα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ,

διάβασε,

ενοικιάζονταν το δίπλανο διαμέρισμα της γυναίκας,

τα πόδια του κόπηκαν,

όλη τη νύχτα σκέφτονταν πως ήταν τρελός,καμια γυναίκα δεν νοίκιασε το

διπλανό δωμάτιο,ούτε έπαιζε Σοπέν στο πιάνο,ούτε την είδε στο διάδρομο,

ίσως,ο άντρας που άκουσε,σε άλλη εκδήλωση της παράνοιας του,να ήταν

αυτος ο ίδιος,και πραγματικά κάποια γυναίκα να είχε ενοικιάσει το διαμέρισμα,

η' ...,η' ...ένας λαβύρινθος υποθεσεων,

το πρωί τηλεφώνησε της φίλης του,θα πήγαινε να την βρει στη Γαλλία,ίσως ξεπερνούσε αυτήν τη ιστορία,

ούτε  της ανέφερε αυτή την  υπόθεση,ούτε ζήτησε ψυχανάλυση,

της πρότεινε να παντρευτούν όταν γυρίσουν,

και να νοικιάσουν αλλού να μείνουν.

.

.

Η ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑ

--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

όλη η ιστορία ξεκίνησε πριν ένα χρόνο περίπου,μετά από δέκα χρόνια γαμου,

του έλεγε πως θα βγει με φίλες,γύριζε αργά μετά τα μεσάνυχτα,είχε πιει,

πολλές φορές ήταν μεθυσμένη,είχε όρεξη για φλυαρία,του έλεγε με λεπτομέρειες,πως πέρασε,τι είπαν,τι έφαγαν,γελούσε συνέχεια,δεν την

άκουγε,ήξερε ότι όλα ήταν προσποιήσεις,έλεγε ψέματα,άλλες φορές 

έλειπε μια δυο μέρες,του τηλεφωνούσε,έδειχνε δήθεν ενδιαφέρον,για το

τι θα φάει,αν το πουκάμισο του είναι σιδερωμενο,να βάλει κάποια ταινία

που του αρέσει να περάσει την ώρα,ακόμα του έδινε οδηγίες πώς θα φτιάξει

κάποια εύκολα φαγητά,σχεδόν δεν την άκουγε,παρατούσε το τηλέφωνο,

άρχισε να παρατηρεί τις αλλαγές της,τις μεταμορφώσεις,στη βαφη μαλλιών,

μαύρο,ξανθό,κόκκινο,τα σχέδια στα νύχια της,τα διάφορα κραγιόν στα χείλη,

τα ρούχα,παντελόνια,μίνι φούστες,μακριά φορέματα,όλες τις παραλλαγές

της εμφάνισης,μια φορά ετοιμάστηκε και βγήκε ετσι-μαύρο παντελόνι με κόκκινα μαλλιά ροζ κραγιόν γαλάζια νύχια,μια αλλη με μίνι κοκκινη δερμάτινη φούστα γκρι δικτυωτό καλσόν ξανθά μαλλια ψηλοτάκουνα μαύρα-

το τελευταιο μήνα τα πράγματα άλλαξαν,έπαψε να μιλάει για τις εξόδους

της,ήτανε σκεπτική,πολλές φορές είχε εκνευρισμό,κλείνονταν ώρες στη

κρεβατοκάμαρα,τις νύχτες δεν κοιμόνταν,παραμέλησε την εμφάνιση της,

δεν μαγείρευε πια,ελλατωθηκαν οι έξοδοι της,δεν ξανακοιμηθηκε σε φίλες,

απομονώνονταν και μιλούσε ώρες στο τηλέφωνο,από κάποια συμπτώματα

κατάλαβε πως έπαιρνε ψυχοφαρμακα,έπαψε να βγαίνει έξω,

κάποια μέρα ζήτησε να μιλήσουν,

κάθησε απέναντι του στον καναπέ στο σαλόνι,

ήθελα να στο πω από καιρό,άρχισε,μου ήταν  πολύ δύσκολο,τώρα όμως

πήρα την αποφαση,να μην κρύψω τίποτα,να σου τα πω όλα,

άναψε τσιγάρο,

ότι σου έλεγα ήταν ψέματα,είχα σχέση,ένα χρόνο,με κάποιον άντρα,δεν 

έβγαινα με καμια φίλη μου,μ'αυτον ήμουνα,είχα τρελλαθει μαζί του,εσένα σε

συχαινομουν,συγγχωρεσε με που το λέω τόσο ωμά,αλλά έτσι ένιωθα,ήσουνα εμπόδιο στον έρωτα μου,ήθελα να σε παρατήσω,να ακολουθήσω εκείνον,δεν 

σε λυπομουν,δεν με ενδιέφεραν τα αισθήματα σου,αν θα πονουσες,αν θα 

ένιωθες προδομένος,ήμουν ευτυχισμένη με αυτόν τον άντρα,ποτέ μαζί σου 

δεν έζησα έτσι,τέτοιες στιγμές ερωτικές,και σε μισούσα πολυ,ήθελα να σε σκοτώσω,να μην υπάρχεις,ήμουν δειλη και δεν το έκανα,κι αυτό ήταν η αιτία 

ο άλλος ν'απομακρυνθει από μένα,άλλαξε,τον παρακάλεσα,έκλαψα,ταπεινώθηκα,

μ'εδιωξε,ούτε θέλει να με ξαναδεί πια,σκέφτηκα να αυτοκτονήσω,γιατί δεν το έκανα;,πονάω,υποφέρω,θέλω να πεθάνω,

σταμάτησε 

άκουγε βαριά την αναπνοή της

όλα τα ήξερα,της είπε,τα περίμενα χρόνια,από τότε που παντρεύτηκαμε,ήξερα 

ότι θα συμβούν,περίμενα υπομονετικά οπως ο κυνηγός το θήραμα του,έτοιμος,

ότι αυτό θα κάνεις,ψέματα,ψέματα,ψέματα,

την κοίταξε

και τώρα θα σου ομολογήσω κάτι που δεν το ξέρεις,γιατι φυλαγομουν να μην

γίνει αντιληπτό,εδώ και δέκα χρόνια,από την αρχή του γάμου μας είχα σχέσεις με διάφορες γυναίκες,μεγάλος αριθμός,άλλες σχέσεις μιας ώρας,μιας μέρας,

άλλες μεγαλύτερης διάρκειας,σαρκικές η'παθιασμένες,ποτέ όμως δεν τις 

κράταγα,άλλαζα τις γυναίκες με άλλες γυναικες συνέχεια,δεν ένιωθα τύψεις,

ούτε μετάνιωσα ποτέ,προείχε ο στόχος μου,να περιμένω τον δικό σου έρωτα,

σταμάτησε να μιλάει,

θέλεις ουίσκι;τη ρωτησε

η γυναίκα,είπε,ναι

γέμισε δυο ποτήρια,της έδωσε,

ήπιε,

ο έρωτας μας,συνέχισε,αυτός που νιώσαμε και παντρεύτηκαμε,ετσι έπρεπε 

να εξελιχτεί,δεν υπήρχε άλλος δρόμος,παρά να περιμένω υπομονετικα με αλλεπάλληλους έρωτες τον έρωτα της προδοσίας σου

και τώρα τι γίνεται;τον ρώτησε εκείνη,

τώρα έφτασε η προδιαγεγραμμένη καταληξη του,απαντησε

χωρίζουμε;ρώτησε η γυναίκα,

χωρίζουμε,απάντησε ο άντρας

.

.

ΕΓΚΥΒΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

ο νευρολόγος τους ανακοίνωσε πως πρόκειται για νευροεκφυλιστικη νόσο,αλτσχάιμερ,

έχουμε σοβαρή διαταραχή της αυτοβιογραφικης μνημης,χρειάζεται,το 

εχεται παρατηρήσει,συνεχή φροντίδα και επιτηρηση,

είδε δυο άγνωστους,δεν φοβήθηκε,ούτε του προκαλούσαν άγχος,δεν

τον ενδιέφερε οποιαδήποτε σχέση μαζί τους,κάτι τον ρωτούσαν,μιλούσαν

πολύ σιγά,δεν τους άκουγε,ίσως λέγανε ασημαντοντητες,

έξω έβρεχε,οι άνθρωποι περνούσαν με ανοιχτές τις ομπρέλες,

τότε την είδε να μπαίνει στο καφέ,εντυπωσιακή γυναίκα,είπε στους άλλους

ευγενικά ότι έχει επειγουσα δουλειά,

έφυγαν,

η γυναίκα κάθισε στο τραπέζι του,

βρέχει πολύ,του είπε,

τα μαλλιά της ήταν βρεγμένα,

έχεις υπέροχα μαλλιά,της είπε

ευχαριστώ,είπε η γυναίκα,χαμογέλασε

ήδη έχουμε διαταραχή εκφοράς λόγου,ειμαστε σε κατάσταση αφασίας,

διαταραχή αντίληψης του χρόνου και του χώρου,απραξία,διαταραχή

ύπνου,ίσως,εδώ είναι πολύ δύσκολο να το αποδείξουμε αφού δεν 

εκδηλώνονται στην επιφάνεια,πραληρηματικες ιδέες,οπτικές ψευδαισθήσεις

την ρώτησε από που κατάγεται,

Ρωσίδα,από την Αγία Πετρούπολη,

ήταν εικοσιεφτα χρόνων,

με λένε Ζλατα,σλαβικό όνομα,

ήρθε ο καφές της,εσπρέσσο καπουτσίνο,

εδώ μένει δύο χρόνια περίπου,

έχει σπουδάσει κλασσικό χορό και θεατρο

λάτρευε τον Ντοστογιέφσκι

τι είναι κόλαση;είναι το βασανιστήριο να είσαι ανίκανος να ερωτευθείς

της είπε,

Αδελφοί Καραμαζώφ,απάντησε γελώντας η Ζλατα,

τα δόντια της λευκά,

φαίνεται πως πλέον οι αλλοιώσεις έχουν πλήξει πολλά κυτταρικά

συστήματα,και έχουν μειώσει,σχεδόν εξαφανίσει,το σύνολο των νευρωνων

με πλήρη ατροφία του εγκεφάλου

Κάποτε συναντάμε ανθρώπους που μας είναι εντελώς άγνωστοι,που

από την πρώτη ματιά ξαφνικά τους ερωτευόμαστε,χωρίς να πούμε μια

λέξη πριν,

είπε στην γυναίκα,

Έγκλημα και Τιμωρία,

Εμείς όμως είπαμε,απάντησε η γυναίκα,

Στον Ηλιθιο,ο Ντοστογιέφσκι έγραψε:Η ομορφιά θα σωσει τον κόσμο,

την κοίταξε,κι εσύ Ζλατα είσαι πολύ όμορφη,

της έπιασε το χέρι,εκείνη του το άφησε

.

.

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήταν στο δρόμο,είχε σκοτεινιασει,

σταμάτησε,

της είπε τι ακριβώς ήθελε,

εκείνη συμφώνησε,

στο δωμάτιο εξελίχτηκαν έτσι,απέναντι,δεν θα αγγιζονταν,το μάτι βλεπει,

αργά,όσο γίνεται αργά της είπε,χαμήλωσε το φως,ότι κρύβεται,ότι αποκαλύπτεται,και ξανακρυβεται,ο χρόνος σταμάτησε,μια σιωπή βαθειά,

το μάτι χαράζεται,τι συμβαίνει;γιατί έτσι συμβαίνει,ακούει το ένα παπούτσι

από το αριστερό πόδι να πέφτει,έπειτα το άλλο,σηκώνεται,και βλέπει από

πολύ κοντά,αυτό είναι εμπρός του έντονο,επίμονο,με μια κίνηση η γυναίκα

το κρύβει,ύστερα πάλι το δείχνει,πιο ορμητικό,κινείται προς αυτόν,δεν

υποχωρεί,τώρα πλήρως τον κυριεύει,κρατιέται να μην το αγγίξει,δεν

το αγγίζει,πηγαίνει και κάθεται απέναντι,από εκεί το βλέπει,

πέρασε η ώρα του λέει η γυναίκα,

κι άρχισε να ντυνεται,

την πλήρωσε όσα συμφώνησαν,

εδώ κάνω πιάτσα του είπε,όταν θελεις να με ξαναβρείς,

φύγε,της είπε,θα βγω μετά από σένα,

η κοπέλα έφυγε,

εκείνος ξάπλωσε στο κρεβάτι,για λίγο τον πήρε ο ύπνος,

τον ξυπνησε ήχος πουλιού,που πετούσε,

δεν είδε τίποτα,

άνοιξε την πόρτα,την έκλεισε,

και βγήκε στο δρόμο,

η γυναίκα ήταν εκεί,

όπως όταν την πρωτοβρηκε

.

.

ΤΟ ΜΕΝΕΚΕΝ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έκλεισε μια παραγγελία με ένα μεγαλο κεντρικό κατάστημα γυναικείων ρούχων να φιλοτεχνήσει μερικά γλυπτα γυναικεία μενεκεν,

ζήτησε μοντέλο,και του έστειλαν,μια λεπτή ψηλή όμορφη κοπέλα,

στο χρόνο που συμφώνησαν παρέδωσε τις κούκλες,

μετά από μερικές μέρες πέρασε,νύχτα,από τον κεντρικό εμπορικό δρόμο,κι είδε τις βιτρίνες του καταστήματος,

εντυπωσιακή τοποθέτηση,θεατρική σκηνοθεσία,

κάποιο μενεκεν του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση,είχε ομοιότητα με τις αρχαίες ανάγλυφες ελληνικές λάρνακες,

τράβηξε φωτογραφία,

αργότερα στο σπίτι,ξάπλωσε και κοιτούσε την φωτογραφία,

με την εικόνα αυτή κοιμήθηκε,

στο όνειρο του είδε το μενεκεν να ανταποκρίνεται στο κοίταγμα του,

ξύπνησε και δεν κοιμήθηκε,

στη δουλειά του την άλλη μέρα στο εργαστήριο ήταν αφηρημένος,

θυμηκε τον Πυγμαλίωνα,τον Κύπριο βασιλιά γλύπτη,

η Αφροδίτη μου,μονολογησε,είναι εκείνο το μενεκεν,στη βιτρίνα του καταστήματος,

η γοητεία ήταν ανίκητη,

σκέφτηκε την μεταμόρφωση της στη Γαλάτεια,σε ζωντανό πλάσμα,

έτρεμαν τα χέρια του,

δεν άντεχε τον κλειστό χώρο του εργαστηρίου,βγήκε και οδήγησε ώρα με το αυτοκίνητο,

του τηλεφώνησε η φίλη του,της είπε πως είχε πολύ δουλειά,

έφτασε στη θάλασσα,περπάτησε,

περιεργάστηκε τα σχήματα των βράχων,

αδύνατο να μην σκεφτώ το αδύνατο,έγραψε στην άμμο,

σε ένα παραλιακό κέντρο έφαγε,

το βράδυ ξαναπήγε στο δρομο με το κατάστημα,απέναντι ήταν ένα παγκάκι,κάθισε,

την έβλεπε,

πως ήθελε να την αγγίξει,του φάνηκε πως το στήθος της ανεπνεε,

ένας,απαλός,γαληνιος,ψίθυρος,η φωνή της,έφτανε σ'αυτον,

δεν κρατήθηκε,μπήκε στο κατάστημα,ζήτησε τον διευθυντή,και του είπε πως θέλει,όταν τελειωσει η επιδειξη,να αγοράσει το μενεκεν της βιτρίνας,

του έδειξε τη φωτογραφία του,

ο άλλος συμφώνησε,

κάθε νύχτα ήταν ώρες απέναντι από τη βιτρίνα,

σε ένα μήνα του τηλεφώνησαν από το καταστημα να το παραλαβει,

ήταν φοβερά αναστατωμένος όταν το έφερε σπίτι,τό έβαλε απέναντι του στον καναπέ,στο σαλόνι,ξάπλωσε εκεί με τα ρούχα και κοιμήθηκε,

όταν ξύπνησε το πρωί το μενεκεν ήταν εκεί,

βγήκε έξω για δουλειά,δεν έβλεπε την ώρα να γυρίσει πίσω,ένιωθε μοναξιά,

της αγόρασε ρούχα,

τη νύχτα,την ξάπλωσε στο κρεβάτι του,φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον,της άγγιξε το χέρι,του φάνηκε ζεστό,

με ανοιχτό το φως κοιμήθηκε,

ξύπνησε,η κούκλα είχε αλλάξει θέση,το χέρι της στο στήθος του,την

αγκάλιασε,

το πρωί την πήρε στο εργαστήριο,την κάθισε σε μια πολυθρόνα,ένιωθε πως τον έβλεπε που δούλευε,

το βράδυ την έντυσε με μακρύ μαύρο φόρεμα,την εβαλε στην θέση του συνοδηγού,ήταν πολύ όμορφη,

οδήγησε μέσα στην νυχτερινή πόλη,ο φωτισμός της τον αναστατωνε,σε όλο το εσωτερικό του αυτοκινήτου jazz,Charlie Parker the Bird,σταμάτησε και την φίλησε στα χειλη,All the things you are,

γύρισαν αργά,

το πρωί τον ξύπνησε το κουδούνι της πόρτας,

άνοιξε,

την γνώρισε αμέσως,ήταν το μοντέλο που είχε ποζάρει για τα μενεκεν,

με συγχωρήτε,της είπε, καθίστε,σε λίγο θα γυρίσω,

πήγε στη κρεβατοκάμαρα να κλείσει τη πόρτα,να μην δει η κοπέλα το ξαπλωμένο μενεκεν στο κρεβάτι του,

τότε είδε πως δεν ήταν εκεί,σαν να είχε σηκωθεί και δεν το κατάλαβε,

εκλεισε την πόρτα,

ουίσκι,η 'χυμό φρούτων; ρωτησε την κοπέλα,

χυμό φρούτων,ευχαριστώ,

είπε εκείνη

μίλησαν για την γλυπτική,κι ιδιαίτερα για την τέχνη του,

το μοντέλο,του είπε,πως δεν μπορεί να ξεχάσει τις ώρες που πόζαρε για τα μενεκεν στο εργαστήριο του,

έδωσαν ραντεβού να συναντηθούν το βράδυ,

στο μπαρ,πάλι jazz,Charlie Parker the Bird,της επιασε το χέρι,η κοπέλλα το έσφιξε,

ο ψίθυρος της φωνής σου μου άγγιξε το χέρι,της είπε,

απαλός γαληνιος,απάντησε εκείνη,

αδυνατο να μην σκεφτώ το αδύνατο,

All the things you are  η μουσική του Charlie Parker

.

.

ΤΕΛΟΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έμενε στο διπλανό διαμέρισμα,ποτέ δεν τον συνάντησε,ήταν μοναχικός,

δεν είχε επισκέψεις,κάποιες φορές κάθονταν στο μπαλκόνι,σχεδόν

ακίνητος,τον παρακολουθούσε κρυμμένη,έπρεπε να βρει μια προφαση

να τον προσεγγίσει,

χτύπησε την πόρτα του,άργησε να της ανοίξει,ένας άντρας ψηλός αδύνατος

γύρω στα σαράντα,του είπε πως θα λείψει λίγες μέρες και αν μπορεί

να έχει την προσοχή του στο διαμερίσματα της,συμβαίνουν διάφορα,

διαρρηκτες,ο άλλος της είπε να μην ανησυχει,του έδωσε το τηλέφωνο της

και κατέγραψε και το δικό του,τον ευχαρίστησε,

έμεινε κλεισμένη στο σπίτι πέντε μέρες,χωρίς να κάνει θόρυβο,απενεργοποιησε

το τηλέφωνο,δεν άνοιξε τηλεόραση ούτε ηλεκτρικό φως,

διάβασε την Δική του Κάφκα και τον Δον Κιχώτης του Θερβάντες,

κοιμόνταν νωρίς,

ηταν ήσυχη,είχε πάρει την απόφαση,αυτός θα είναι ο άνθρωπος που

θα την εκτελέσει,δεν την ξεγελουσε η διαίσθηση της,είχε σχεδιάσει

πως όλο αυτό θα προχωρούσε,κι ήταν βέβαιη πως θα κατέληγε σε

αυτό που επιθυμούσε,

την πέμπτη μέρα της δήθεν επιστροφής της τον πήρε τηλέφωνο,τον

ευχαρίστησε για την εξυπηρέτηση και του πρότεινε να συναντηθούν

να πιουν καφέ,ο άλλος δέχτηκε,όρισαν ραντεβού,

παρουσιάστηκε μπροστά του εντυπωσιακή,είδε την εντύπωση που έκανε

στα μάτια του,έπρεπε να το εκμεταλλευτεί,

χαμογελούσε συνέχεια,είχε εύθυμη διάθεση,τον κοιτούσε στα μάτια,

αυτή κατηύθυνε τη συζήτηση,του είπε για τη δουλειά της,ζωγράφος,

γύρισαν μαζί σπίτι,

εκεί,έξω από τη πόρτα,του πρότεινε,αν θέλει,να μαγειρέψει και να φάνε μαζί,

είδε τη χαρά στα μάτια του,ναι,είπε

και μπήκαν στο διαμέρισμα της,κάθισαν στο σαλόνι,ουίσκι η'βότκα με λεμονι;ρώτησε,βότκα λεμόνι,αυτός,ουίσκι,εκείνη,

με συγχωρείς,του είπε,θα πάω να ετοιμάσω το φαγητο,

την άκουγε στην κουζίνα,

ήταν όμορφη,ένιωθε ερωτευμένος μαζί της,

κοίταξε έναν πίνακα της  στον τοίχο απέναντι,μια καθιστή γυναίκα,τα χρώματα

έντονα,έβλεπες τη σάρκα στα πόδια στα χέρια στο πρόσωπο,το στόμα της

ανοιχτό,σε έκφραση ουρλιαχτου,

το φαγητό είναι έτοιμο,την άκουσε,πήγε στη κουζίνα,

ψητό κοτόπουλο με πατάτες,σαλάτα μαρούλι,κόκκινο κρασί

μετα το φαγητό κάθησαν στο σαλόνι,τον ρώτησε για την δουλειά του,δικηγόρος

του αστικού δικαίου,

-η γυναίκα,στον πίνακα,της έδειξε,

-η ζωγραφική σήμερα,του είπε,δεν απεικονίζει όμορφα πράγματα,αλλά τον

βαθύτερο άνθρωπο,αυτή η γυναίκα πραγματικά ουρλιάζει,

την κοίταξε,

-είναι αυτοπορτραιτο,του είπε,

οταν έφυγε,ξάπλωσε με τα ρούχα στο κρεβάτι,κοιμήθηκε,ξύπνησε,ανεπνεε

βαριά,ένιωθε να πνίγεται,κοίταξε την ώρα,ήταν αργά,νυχτα

τον πήρε τηλέφωνο,το άφησε να χτυπάει,τελικά το σήκωσε,

-εμπρός,

-εγω είμαι,σε ξύπνησα;,με συγχωρείς,έλα αν μπορείς είναι ανάγκη,

σε λίγο ήρθε,

-ανησύχησα,

κάθησαν στο σαλόνι,

-θα σου πω τι μου συμβαίνει,μην φοβηθείς,

άρχισε να του λέει,πόσο δύσκολα αισθάνεται,δεν έχει καμία διάθεση για

ζωή,όσες προσπαθειες έκανε να συνέλθει απέτυχαν,πρέπει να τελειώσει

με αυτό,δεν γίνεται αλλιώς,

ο άλλος δεν μιλούσε,

-κοιτσξε με στα μάτια,του είπε,θέλω εσύ να είσαι αυτός που θα βάλει τέρμα

στη ζωή μου,εγώ είμαι δειλή,δεν θα το κάνω μόνη μου,και θα υποφέρω,

τρόμαξε,

-εγω,πως μπορώ;

-θα το μπορέσεις,είναι εύκολο,ένας ξένος είσαι,δεν εμπλέκεσαι συναισθηματικά,

ούτε έχεις πάθος,μια απλή πράξη,με σημαδεύεις,πατάς την σκανδάλη,και τελος

ο άλλος έσκυψε το κεφάλι,

μην διστάζεις,δεν είναι σε καμία περίπτωση εγκληματική πράξη,άλλωστε θα

γράψω και θα υπογράψω πως έχοντας το λογικό μου σου ανέθεσα αυτό το

έργο, και  θα αναγράφει το ποσό με το οποίο θα πληρωθείς γι'αυτό,αν δεν

συμφωνήσουμε,σίγουρα,κάποιος άλλος θα βρεθεί,

-ειστε τόσο όμορφη,και τόσο νέα,της είπε,

από εκείνη την μέρα δεν ξανασυναντήθηκαν,περασαν δέκα μέρες,

χτύπησε την πόρτα της,

εκείνη κοίταξε το ρολόι,10 η ώρα,νυχτα

άνοιξε την πόρτα,

-ηρθα,της είπε,

-σε περίμενα,του είπε,

τον αγκάλιασε και τον πήγε στη κρεβατοκάμαρα,χαμηλός κόκκινος φωτισμός,

εκείνη κάθισε μπροστά στον καθρέφτη,

εκείνος όρθιος πίσω της,

της έδειξε το περίστροφο,

κι έβαλε τις σφαίρες,

εκείνη έβαψε κόκκινα τα χείλη,σχεδίασε με γαλάζιο μολύβι τα μάτια,

-εισαι πολύ όμορφη,της είπε,

την σημάδευε

-ειμαι τρέλα ερωτευμένος μαζί σου,γι'αυτό το κάνω

πάτησε τη σκανδαλη

.

.

μια αιώνια ιστορία -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Την είδε στον εμπορικό  δρόμο,την ακολούθησε,εκεινη μπήκε σε ενα κατάστημα γυναικείων ρούχων,την περίμενε,βγήκε μετά από ώρα με μια τσάντα,ένιωθε πως έχουν ζήσει μια ολόκληρη ζωή μαζί,

ήταν ευτυχισμενη μαζί του,η γυναίκα κατευθύνθηκε προς ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο,ένας άντρας βγήκε, τη φίλησε,της εβαλε τα πράγματα στο πορτμπαγκάζ,μπήκαν στο αυτοκίνητο έφυγαν,εκείνος  εμεινε μόνος στο δρόμο,η μοναξιά του τρομερή, ενιωθε να κρυώνει,άκουσε τη φωνή ενος ζητιανου,κυριε μια βοήθεια,αμήχανα έρριξε ενα νόμισμα,κάθησε σε ενα καφέ,

χτύπησε το τηλέφωνο του,ακουσε ώρα,ο άλλος φλυαρουσε,

.

.

Μεταλλαγη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

συζούσαν πέντε χρόνια,χωρίς ιδιαίτερες σοβαρες κρίσεις στη σχέση τους,παρότι τη διαφορά ηλικίας που είχαν,παιδιά,από επιλογή,δεν έκαναν,και 

οι δύο ήταν επιτυχημένοι στις εργασίες τους,ανεξάρτητοι,δεν προέκυψαν αντιζηλίες και ανταγωνισμοί,συχνά έκαναν ταξίδια,αγαπούσαν 

και οι δύο τη μουσική,ο άντρας ιδιαίτερα τη τζαζ και η γυναίκα την κλασσική,απέφευγαν γενικά τις υπερβολές,ο ένας άφηνε να νιώθει ο άλλος ελεύθερος,

εκείνη τη μέρα,μετα το μεσημέρι,όταν ο άντρας γύρισε από τη δουλειά,δεν βρήκε τη γυναίκα στο σπίτι,την πήρε τηλέφωνο,δεν απάντησε,

ετοιμασε κάτι πρόχειρο και έφαγε,ένιωθε κούραση και ξάπλωσε,

όταν ξύπνησε η γυναίκα κοιμόνταν δίπλα του,με γυρισμένη τη πλάτη,

θαύμασε το λαιμό της,την άγγιξε,εκείνη γύρισε προς το μέρος του,του χαμογέλασε,

τότε είδε το πρόσωπο της,ήταν το πρόσωπο μιας αλλης γυναίκας,συγκρατήθηκε,δεν την ρώτησε 

τι συμβαίνει,χαμογέλασε κι εκείνος,ήταν πολύ όμορφη,την αγκάλιασε και φιληθηκαν,

η γυναίκα σηκώθηκε και πήγε στον καθρέφτη,ήταν,είδε,ψηλότερη,

πιο λεπτή,

αργότερα στο σαλόνι κάθησε στο πιάνο και έπαιξε,

Für Elise,του Μπετόβεν,

εκπληκτική δεξιοτεχνία,

οταν τελείωσε την χειροκροτησε,

-ευχαριστω,του είπε η γυναίκα,που σου άρεσε,

τώρα θα παίξω για σένα μια τζαζ εκδοχή του,

ο αυτοσχεδιασμός της ηταν μαγευτικός,

εκείνη τη μέρα φάγανε σε ένα πολυτελές εστιατόριο,

σκέφτηκε να ρωτησει το όνομα της,το απέφυγε,

το όνομα της,φυσικά,θα ήταν το ίδιο,

τη νύχτα σε ένα μπαρ,

ένιωθε ερωτευμένος μαζί της,

καταλάβαινε πως αυτή η γυναίκα ήταν μια άλλη γυναίκα,

η γυναίκα του έγινε μια άλλη γυναίκα,

πολλά τώρα θα αλλάξουν,

αλλάζουν,

ξέχασε εντελώς την γυναίκα πριν από αυτήν,

κι αυτή του συμπεριφέρονταν σαν να τον ήξερε από χρόνια,

ένιωθε ευτυχισμένος και δεν τον ένοιαζε να μάθει τι συνέβηκε,

μια μέρα την είδε σε κεντρικό δρόμο,ήταν μαζί με ένα κύριο,

δεν έδειξε να τον γνώρισε,

τους ακολούθησε,μέχρι που τους έχασε μέσα στο πλήθος,

τον ξύπνησε το τηλεφωνο,

-με πήρες τηλέφωνο;,άκουσε τη φωνή της,δεν χτύπησε,τώρα είδα την αναπαντητη,είχα μια πολύ επειγουσα δουλεια στο γραφείο,ένας δύσκολος πελάτης,θα σου πω,σε λίγο θα γυρίσω,

σηκώθηκε,έκανε μπάνιο,ξυρίστηκε,την περίμενε στο σαλόνι,από τη μεγάλη μπαλκονόπορτα είδε ότι είχε νυχτώσει,τα φώτα της πόλης ,δεν άναψε 

το φως,

έμεινε στο μισοσκοταδο,

εκείνη γύρισε,

τον φιλισε,

-είμαι πολυ κουρασμένη,του είπε,θα πάω στο μπάνιο να χαλαρώσω,

έβγαλε τα ρούχα της,τα πέταξε κάτω στο πάτωμα,

τον κοίταξε,χαμογελουσε,

ποτέ μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια που συζούσαν δεν την είχε δει τόσο όμορφη,

.

.

η αιώνιος αναβολη-

χ.ν.κουβελης c .n.couvelis

την πήρε τηλέφωνο

-θελω να σου μιλήσω,της είπε,

συναντήθηκαν,η συζήτηση τους περιεστράφηκε σε απλά θέματα, καθημερινά,

ενδιάμεσα αναφέρθηκαν στην σχέση Καντ Πλάτωνα και Σοπενχάουερ,

στο τέλος,εκείνη του είπε,τελικά δεν μου μίλησες,

αυτό,το ίδιο ακριβώς,επαναλήφθηκε πολλές φορές,

την έπαιρνε τηλεφωνο

-θελω να σου μιλήσω,της έλεγε

στο τέλος

-τελικα δεν μου μιλησες,του έλεγε εκείνη

άπειρες φορές η αναβολή

.

.

Η Πτώση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το διαμέρισμα πολυτελές,η κυρία,σαράντα χρόνων του είπε,

καθισμένη απέναντι του στον καναπέ του έλεγε την ιστορία της,

την άκουγε χωρίς να την διακόψει,στο τέλος του είπε την αποφαση της,

και δεν την ενδιέφεραν τα χρήματα που θα ζητούσε,της είπε

ότι θέλει να το σκεφτεί,

σε μια εβδομάδα συναντήθηκαν σε ένα καφέ,του ήταν δύσκολο να 

αποφασίσει,εκείνη του είπε πως μια τέτοια ταινία θα ήταν μεγάλη

ευκαιρία γι'αυτον,είναι όμως δολοφονία,της είπε,συνεργια σε δολοφονία,

η γυναίκα είπε και γέλασε,έτσι κι αλλιως με αυτόν τον τρόπο η'με άλλον

έχει αποφασισθεί το τέλος,μην φοβάσαι τίποτα δεν θα μαθευτεί,

δεν θα υποτευθουν,του έπιασε το χέρι,είμαι ερωτευμένη μαζί σου,

πέρασαν τη νύχτα μαζί,ένα τεράστιο σπίτι,έξω από την πόλη στην εξοχή,

είμαστε στην ερημιά,του ψιθύρισε στο αυτί,ολομόναχοι,μέσα στο

μισοσκόταδο,είδε τα χείλη της,κόκκινα,υγρά,σηκώθηκε,κοίταξε με,

είσαι όμορφη της είπε,θέλεις αυτή η ομορφιά να γεράσει;να μαραθεί;

είπε εκείνη καθώς τον αγκάλιαζε,

εμεινε ξάγρυπνος,το σώμα της δίπλα του,άκουγε την αναπνοή της

ήρεμη,

το αποφάσισε,κοιμήθηκε,

ο χώρος της κινηματογραφισης ήταν ένα παλιό εγκαταλελειμενο εργοστάσιο,

η ώρα πριν βραδιάσει,μέσα στις τεράστιες μεταλλικές μηχανές κινούνταν

το σώμα της,πολύ μακρινά πλάνα,πολυ κοντινά,ώστε να μην διακρινεται

η ταυτότητα της ηθοποιού,πλάνα διαρκειας,μονοπλάνα,αλλά και πολύ

μικρής διάρκειας,φυσικός ήχος,το μεταλλικό σώμα του εργοστασίου 

και της γυναίκας,

στη τελική σκηνή,ψηλά η γυναίκα,μακρυνό πλάνο,

το σώμα της πέφτει καρε-καρε,

αργά,στο κενό,πλονζε

μέσα σε μια υπόγεια δεξαμενή

μαύρο,το τελευταίο πλάνο,

στο διεθνές φεστιβάλ που προβληθηκε η ταινία,τίτλος Η ΠΤΩΣΗ, απέσπασε 

το πρώτο βραβείο σκηνοθεσίας και μοντάζ,

στη πρες-κονφερανς ρωτήθηκε ο σκηνοθέτης για την ηθοποιό,ποια

ήταν;,ποιος ο χώρος των γυρισμάτων,

απαντησε πως η ηθοποιός δεν θέλει να αποκαλυφθεί το όνομα της,

και πως ο χώρος των γυρισμάτων δεν έχει καμία σημασία για την

αξια της ταινίας,είναι αδιάφορος,

οι εφημερίδες αναφέρθηκαν στην περίεργη εξαφάνιση της κυρίας,όνομα

επώνυμο,ηλικία,σπουδές ιστορίας τέχνης,διαζευγμένη,ο σύζυγος γνωστός

πολυετομυριουχος,έγιναν ανακρίσεις χωρίς αποτέλεσμα,

η εκκεντρική γυναίκα ειχε καλύψει με μυστήριο της εξαφάνισης της,

κανένα ίχνος,

η δολοφονία αποκλείστηκε,η αυτοκτονία πολυ πιθανή,

ο φάκελος της έκλεισε

το εργοστάσιο κάποτε ισοπεδώθηκε και στη θέση του έγινε πάρκο,

ποτέ δεν το επισκεφθηκε

.

.

.