.
.
GREEK POETRY
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Φοίνισσαι 469-496,ο λόγος του Πολυνεικη
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΠΟΛΥΝΕΙΚΗΣ·
απ'τη φύσει του απλός ο λόγος της αλήθειας
δίχως τα διπλά τεχνάσματα 470
καιριος είναι,ο άδικος νοσεί σ'αυτο
και φάρμακα χρειάζεται σοφά
εγώ έχοντας στο νου το σπίτι του πατερα
και το δικό μου κι αυτού,για να ξεφύγω
απ'τις κατάρες που ο Οιδίποδας ξεστόμισε 475
για μας τοτε,εκούσια εξορίσθηκα απ'αυτη τη γη
δίνοντας σ'αυτόν τη βασιλεία της πατρίδας
για ένα χρόνο ώστε να άρχει και με τη σειρά
να λάβω,για να μην έρθει έχθρα γι'αυτο και φθονος
και κάτι κακό πράξω και παθω,οπως γίνεται 480
ενώ όμως μ'αυτα συναινεσε μ'ορκους,στους θεούς
δίνοντας,κανενα απ'όσα υποσχέθηκε δεν έπραξε,
αλλά κρατεί την εξουσία ο ίδιος και το δικό μου
μέρος του σπιτιού,και τώρα έτοιμος είμαι αν λαβω
τα δικά μου τον στρατό να διώξω απ'αυτη τη γη 485
να κατοικήσω το σπίτι μου με τη σειρά λαμβάνοντας
κι σ'αυτόν εδώ ν'αφησω το ίσο πάλι στο χρόνο του
και μήτε να πολιορκησω την πατρίδα μήτε να φερω
στους πύργους σκάλες να στήσω ν'ανεβω πανω
αυτά που αν δεν πετύχω το δίκαιο επιχειρω 490
να πράξω,μάρτυρες για αυτά εδω του θεούς καλω
πως τα πάντα πράττω για το δίκαιο δίκαια
να αποστερουμαι την πατρίδα τόσο ανιερα
αυτά το καθένα,μητέρα,χωρίς περίπλοκα
λόγια να προσθέσω είπα ,αλλά και στους σοφούς495
και στους απλοϊκούς δικαια,όπως σ'εμενα φαίνεται
.
.
Πολυνείκης
ἁπλοῦς ὁ μῦθος τῆς ἀληθείας ἔφυ,
470κοὐ ποικίλων δεῖ τἄνδιχ᾽ ἑρμηνευμάτων:
ἔχει γὰρ αὐτὰ καιρόν: ὁ δ᾽ ἄδικος λόγος
νοσῶν ἐν αὑτῷ φαρμάκων δεῖται σοφῶν.
ἐγὼ δὲ πατρὸς δωμάτων προυσκεψάμην
τοὐμόν τε καὶ τοῦδ᾽, ἐκφυγεῖν χρῄζων ἀρὰς
475ἃς Οἰδίπους ἐφθέγξατ᾽ εἰς ἡμᾶς ποτε,
ἐξῆλθον ἔξω τῆσδ᾽ ἑκὼν αὐτὸς χθονός,
δοὺς τῷδ᾽ ἀνάσσειν πατρίδος ἐνιαυτοῦ κύκλον,
ὥστ᾽ αὐτὸς ἄρχειν αὖθις ἀνὰ μέρος λαβὼν
καὶ μὴ δι᾽ ἔχθρας τῷδε καὶ φθόνου μολὼν
480κακόν τι δρᾶσαι καὶ παθεῖν, ἃ γίγνεται.
ὃ δ᾽ αἰνέσας ταῦθ᾽ ὁρκίους τε δοὺς θεούς,
ἔδρασεν οὐδὲν ὧν ὑπέσχετ᾽, ἀλλ᾽ ἔχει
τυραννίδ᾽ αὐτὸς καὶ δόμων ἐμῶν μέρος.
καὶ νῦν ἕτοιμός εἰμι τἀμαυτοῦ λαβὼν
485στρατὸν μὲν ἔξω τῆσδ᾽ ἀποστεῖλαι χθονός,
οἰκεῖν δὲ τὸν ἐμὸν οἶκον ἀνὰ μέρος λαβὼν
καὶ τῷδ᾽ ἀφεῖναι τὸν ἴσον αὖθις αὖ χρόνον,
καὶ μήτε πορθεῖν πατρίδα μήτε προσφέρειν
πύργοισι πηκτῶν κλιμάκων προσαμβάσεις,
490ἃ μὴ κυρήσας τῆς δίκης πειράσομαι
δρᾶν. μάρτυρας δὲ τῶνδε δαίμονας καλῶ,
ὡς πάντα πράσσων σὺν δίκῃ, δίκης ἄτερ
ἀποστεροῦμαι πατρίδος ἀνοσιώτατα.
ταῦτ᾽ αὔθ᾽ ἕκαστα, μῆτερ, οὐχὶ περιπλοκὰς
495λόγων ἀθροίσας εἶπον, ἀλλὰ καὶ σοφοῖς
καὶ τοῖσι φαύλοις ἔνδιχ᾽, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ.
.
.
.